Leyla Büyüsü

10.Bölüm Beklenen Adam

Yazarınıza destek ve motivasyon için lütfen oy verip, yorum atmayı unutmayın.
Keyifli okumalar....

Şirkette yeni projeden dolayı işler daha yoğundu son zamanlarda. Genç kadında yorgundu, ama iş hayatı her zaman sürprizlerle doluydu, bu tarz koşuşturmalara alışkındı. Yine de en nefret ettiği, şirket dışı yapılan yemekli toplantılardı. Emir acil olarak yurtdışına gittiğinden kendisi katılmak zorundaydı, ne kadar nefret etse de sözleşme açısından gitmesi şarttı.

Nehir'e de alışmış güzel bir arkadaşlık kurmuşlardı. Neşesiyle evi de neşelendirmişti genç kız. Akşamları beraber hazırladıkları yemekler, dizi ve film keyifleri, manzaraya karşı içtikleri kahveler iyi geliyordu ikisine de. Leyla ihanetin kalıntılarını temizliyordu yavaş yavaş tüm hücrelerinden. Tam anlamıyla temizlenmesi mümkün değildi belki ama, yaşadığı hayatta ki güzellikler mutluluğu tekrar yaşatıyordu genç kadına. İki neden vardı mutluluğunda, Emir ve Nehir..

Aralarında ki atışmalar tam gaz devam etse de, ona bile alışmıştı kısa zamanda. Yorulsa da dinlerken keyifliydi, birde iddia mevzusu vardı sonucundan emin olduğu fakat sonrasında neler olacağı hala bir muammaydı.

Çalan telefonuyla incelemekte olduğu dosyayı bir kenara bıraktı. Nehir arıyordu..

"Efendim canım"

"Leyla ne zaman geleceksin. Yolda mısın, yoksa hala bay egonun işlerini mi toparlıyorsun" Emir ile uğraşmak ihtiyaç haline gelmişti adeta, günde bir kaç doz almadan rahat edemiyordu.

"Nehir! Anlaşmıştık hani seninle, vazgeç artık. Barış bayrakları çıkmıyor mu henüz" kızıyordu ama keyifleniyordu da bir taraftan. Kendisi haricinde uğraşan biri ekstra keyif vericiydi.

"Tamam, tamam. Seninle konuşurken söylenmeyeceğim, yürüyen egoya laf da söyletmiyorsun. Neyse saat geç oldu neredesin" bu kadının bu kadar işine bağlılığını anlayamıyordu. Yahu o kadar hesapla kendisi çoktan kafayı yemiş olurdu..

Bu kızın içinde barındırdığı, dışarıya aktarmak için heyecanla beklediği enerjisi hiç bitmiyordu. Beş kişinin sahip olması gereken enerjiye tek başına sahipti bu kız. Aslında Nehir aramasa saatin farkında değildi, geç olduğunu fark etmiş çantasını da alıp asansöre ilerlemişti bir yandan da Nehir'i dinlemekle meşguldü. Emir burda olsaydı sürükleyerek çıkartmış evine göndermişti. Bir hafta sonra dönecekti ancak yurtdışından o yüzden bu mümkün değildi.

"Tamam Nehir bir sakin olur musun fark etmemişim saati, şimdi çıktım şirketten geliyorum. Birşey lazım mı gelirken alayım"

"Yemeği hazırladım seni bekliyorum. Ben uğradım eve gelirken markete gerek yok yani, biran evvel gel de yemek yiyelim çok açım" bütün gün canı hiç birşey istememişti ama biraz daha aç kalırsa bayılabilirdi.

"Yola çıktım bile uzun sürmez gelmem. Keşke beklemeseydin sen yeseydin bir şeyler, ben sonra yerdim" üzülmüştü aç kalışına, akşam çıkış saatlerine dikkat edecekti bundan sonra. Aslında kendisi de çok acıkmıştı..

"Seninle yemek daha güzel. Hem Emir yok diye bu denli çalıştığını biliyorum. Sorun değil biraz daha bekleyebilirim. Neyse araba kullanıyorsun kapatıyorum, geldiğinde konuşuruz" kaza yapması en son istediğiydi o yüzden uzatmadan kapattı. Nasıl olsa birazdan gelmiş olurdu Leyla..

"Tamam canim birazdan evde olurum, geldiğimde konuşuruz"

Emir'in yokluğunda tüm yetki kendisindeydi, son proje özellikle dikkat gerektiriyordu. Altından kalkıyordu ama yine de daha özverili çalışmaktan da geri duramıyordu. Tüm uğraşı Emir'in annesinden yadigar olan şirketi layıkıyla yönetebilmekti.