YENİ AŞK

ÖZEL GÜN

Bölüm Şarkısı : Whitney Housten : I will always love you

Elimi hızla geri çekerken fotoğraflardaki kişinin Çağla olduğunu anlamam zor olmamıştı. Arkamı dönmeye korkuyordum. 

" Sude. Odamdan çıkar mısın ? Sana zarar vermek istemiyorum. " Sanırım kafası yerinde değildi ? Bana zarar vrmek istemiyordu ha ? 

" Sonuçta bugün yeterince darbe aldın. " İşte yine yapmıştı. Bu çocuk neden benim hevesimi kursağımda bırakıyordu sanki ? 

" Peki. Çıkıyorum. " dedim ve fotoğrafların üzerine basmamaya dikkat ederek dışarı çıktım. Benim sorunum neydi ? Neden o odaya girmiştim sanki ? Keşke Yağmuru uyandırsaydım. Odama girdim ve yatağın üstüne oturdum. Üstümdeki kıyafetler hala ıslaktı. Hemen valizin başına gittim ve beni sıcak tutacak kıyafetler giydim. Kesin hasta olurdum ben ya ! Of ! Saç kurutma makinesini bulamadığım için sadece bir havluyla idare etmek zorunda kaldım. Öksürmeye başladım. Daha kötüsü olabilir mi acaba ? Aşağı indim ve su içmek için mutfağa yöneldim. Bu sırada duyduğum müzik sesiyle duraksadım. Whitney Housten : I will always love you ? Bu şarkıyı benden başka kimsenin dinlemediğini sanıyordum oysaki. Salona doğru yürüdüm. Yağmur mu kalkmıştı ? Salona geldiğimde Tunahanla karşılaştığımdaysa bir şok yaşadım. O böyle şarkılar mı dinliyordu ? 

" Neden uyumadın ? " Aniden konuşmasıyla irkilsemde belli etmedim. Burada benden başkası olmadığına göre muhtemelen benimle konuşuyordu. Tabi delirmediyse.. 

" Su içmek için kalkmıştım. " dedim salondan geri mutfağa doğru yürürken. Sonuçta bana verdiği notta beni ortalıkta istemediğini açık bir şekilde belirtmişti. 

" Olduğun yerde kal. " Hadi ya polismisin sen ? 

" Bence seni yalnız bıraksam daha iyi olucak. " Sinirle derin bir nefes aldı. 

" Yalnız kalmak istersem bunu sana söylerim zaten. " Aslında haklıydı. Yine de yerimde durmaya devam ederek konuştum.

" Peki. Gitmiyorum. " Bana döndü ve tek kaşını kaldırdı.

" Orada durmayı düşünmüyorsun herhalde ? Korkma insanları yemiyorum. " dedi alaycı bir tavırla. Yanına doğru ilerledim ve karşısındaki koltuğa oturdum. 

" Bir şey mi söylemeyi planlıyorsun ? " Gözlerini kapattı. Sanki soru sormamdan rahatsız oluyor gibiydi. Ama ben yinede soru sormaya devam ettim. Soru sormak benim doğamda vardı. 

" Bu şarkıyı çok severim. " dedim şarkıya kulak vererek. Gözlerini açıp bana baktı. 

" Bu şarkı... " derken devam etmekte zorlanıyor gibiydi. " Çağlayla bizim şarkımızdı. " Pekala başa saralım. Zorlanması gayet normaldi. Bir şey dememi bekliyor gibiydi. Ama söyleyecek bir şey bulamadığımdan ben susuyordum.

" Konuşmanı istediğim zaman konuşmuyorsun. " dedi gözlerini tekrar kapatarak.

" Ne dememi bekliyorsun ? Senin adına üzgünüm. Gerçekten. İnsanın sevdiğini kaybetmesi kötü olsa gerek. " Sevdiğini kaybetmenin ne demek olduğunu gerçekten bilmiyordum. Yani ölüm açısından. O yüzden şu anda ne konuşacağımı bilemiyordum ya ! 

" Şu anda gereksizde olsa konuş lütfen. " dediğinde şaşırmıştım. Saate baktım. Gece yarısı 1 olmuştu. Sabah erken kalkmam gerekiyordu ama ben burada oturmuş onu sakinleştirmeye çalışıyordum. 

" Tamam. Bugünün ne özelliği var bilmiyorum ama sen benim sevgilim olsaydın... " derken gözlerini açıp bana baktığı için konuşmayı bıraktım. 

" Sen gerçekten Çağlanın benden hoşlanan arkadaşısın. " dedi alayla. Gözlerimi devirdim. Bu böyle sonuna kadar devam edicekti sanırım.