YENİ AŞK

TUZLU KAHVE

Gözlerimi birkaç kez kırpıştırdım. Evren bana oyun oynuyordu değil mi ? Hala bir tepki vermediğimi önümdeki çocuk kahkaha atınca anladım. Bende o çocukla birlikte kahkaha atınca Tunahan önüme geçti. Tekrar umursamama oyunumu sürdürecektim. Bu yüzden onu takmayıp arkamı döndüm. Tunahan kolumu yakalayınca içimden küfrettim. Hayatım hızla bir diziye ya da ona benzer birşeye dönüşüyordu. Ve ben de başroldeydim.

" Sadece birkaç dakika dinlesen ? " Konuşamayan insanlar gibi başımı iki yana salladım.

" Tamam. Ama benim vazgeçmeye hiç niyetim yok. " Kolumu kurtarıp odama çıktım. Odamda beni bekleyen Keremle karşılaşınca gülümsedim.

" Seni bekliyordum bende. " derken eliyle de yatağıma vuruyordu. Yanına gidip oturdum. Çok düşünceli gözüküyordu.

" Ne oldu canım ? " Ağzını açtı sonra tekrar kapattı. Sanki bişey söyleyecek ama söyleyemiyor gibiydi.

" Babam annemi yiyecek. " Gözlerim kocaman olurken ne dediğini anlamaya çalışıyordum.

" Bunu da nereden çıkardın ? " Oturduğu yatakta yerinde zıplamaya başlarken konuşmaya başladı.

" Annemin boynunu ısırdı. Sonra da bu iş burada bitmedi deyip gitti. Bende buraya kaçtım.  Beni de yer mi ?" Gülmemek için kendimi zor tutuyordum. Bunu ona nasıl açıklayacaktım ki ? Benim birşey dememe fırsat kalmadan Yağmur herkesi yemeğe çağırdı. Kerem yataktan atlayıp aşağı koşarken bende arkasından onun yanında atamadığım kahkahayı atıyordum. Telefonumu yatağın üstüne koyup aşağı indim. Herkes masadaydı.Ve Kerem birşey anlatıyordu.

" Babam annemi.... " Keremin sözünü hızla keserken herkes bana döndü. 

" Havalarda çok soğudu değil mi ? " Bir anda herkes deliymişim gihi bakmaya başlamıştı.

" Bugün mü ? Ayrıca Izmirde ? " Yağmur bana şaşkınca bakarken ne dediğimin farkına vardım.

" Az önce duşa girdim ya ondan herhalde. " dedim ve masaya oturdum.  Tunahan kaşlarını kaldırdı. Anlamaya çalışıyor gibiydi.

" Bugün babam annemi... "  dediğinde tekrar sözünü kestim.

" Aşkım tuzu uzatır mısın ? " Onun yerine Tunahan bana tuzu uzatırken Kerem kaşlarını çattı.

" Bana demişti.  " Tunahan ona dönüp kaşlarını çattı. 

" Aşkım dedi yani bana söyledi.  " Kerem oturduğu sandalyenin üstüne çıktı. 

" Sana aşkım demez o. " Tunahanda ayağa kalkınca herkes bir an birbirine baktı.  Ne oluyor lan?

" Sen misin onun aşkı yani ? Küçücük bir çocuk! " Kerem önündeki yemekten alıp ona firlatırken kafamı eğdim. Bu çocuk ona bakıp bana doğru nasıl atıyor lan yemeği ? Ayni annesine çekti bu.

"  Evet. Buraya gelen abilere bile dedirtmiyorum.  Onlarda demeye çalışmıştı. " Tunahan bana döndü.

"Abiler ? "  Onu bunu geçtim birde ona hesap mı verecektim ? Başımı hızla başka yöne çevirdim.

" Evet abiler. Senden yakışıklı abiler." diye benim yerime cevap veren Kereme içimden beni kurtardığı için teşekkür ediyordum.

" Kerem hemen yukarı çık. " Yağmur Kereme bağırınca bir an ona döndüm.

" Bağırma şu çocuğa. " Kerem eline tekrar yemek alınca dudağımı ısırdım. Eyvah eyvah!  Yemek bu sefer tam hedefine gidip Tunahan'ın yüzünde patladı. Tunahan yüzündeki yemeği eliyle silip önündeki tabaktan yemek aldı ve Kereme attı.