Ölüm Meleği

Bölüm -30-

Ölüm Meleği

Multimedia: 'Karargah'

Bölüm Şarkısı: Causes- Teach Me How To Dance With You

• Lana Del Rey- Freak

•Aurora- Murder song 5,4,3,2,1

Kendimi gözlerimi kapatırken buldum. Bedenimdeki çekim beni ona doğru iterken son kez derin bir nefes aldım ve dudaklarımı öpmesine izin verdim. Arda dudaklarını benimkinin üstüne örtü ve ne zamandır beklediği şey için beni iştahla öpmeye devam etti. Bir anlığına her şeyi unutup kalbim hızla çarpsada, iki saniye içinde ne yaptığımı hatırlayıp kendimden iğrendim ve bunu yapmak istemedim. Genellikle böyle oluyordu. Arda beni öpüyor ve bende kendimi geri çekiyordum. Yine öyle oldu ve bende kendimi çektim. Arda anlını anlıma dayadı. Gözleri kapalıydı. "Hadi ama Alya. Dört ay oldu. Koca dört ay. O gitti, gelmeyeceğini biliyorsun. Yazdan beri böylesin." Dedi sessizce.

"Biliyorum. Bunun kolay olmadığını sende biliyorsun. Hemen eskiye saramayız." Dedim. Nedense kendimi ona geri dönmek zorunda hissetmiştim. Sanki doğrusu buymuş gibiydi. Aynı işi yapıyorduk ve Kaya'dan çok oluru vardı. Bunu istemiyordum ama sanki biri arkamdan itikliyormuş ve beni buna zorunlu kılıyormuş gibiydi.

Ayağa kalktım ve elimi anlıma koyup bir süre düşündüm. "Artık gitsem iyi olur." Dedim ve odadan çıkıp siyah kabanımı giydim. Dışarıya çıktığımda yağmur dinmişti. Ekim ayındaydık. Sonbahar bu sene daha fazla soğuktu.

Arabama bindim ve çalıştırıp eve doğru sürdüm. Karargâha gidip orada bir süre kalmak istiyordum ama soğuk fazlasıyla artmıştı ve benim yattığım yer yanlızca betonla kaplıydı.

Yanımdaki ağaçlar hızla akarken o gece yeniden aklıma gelmişti. Ne zaman buradan geçsem dört ay boyunca aynı şeyi yaşıyordum. Gözümün önüne aynı resimler geliyordu.

Ona karşı kendimi hazır hissetmiştim ama o beni bir otel odasında bırakıp gitmişti. Beni istememişti. Sanırım ilk kez böyle bir şey yaşamıştım.

Tam o anda Arda beni aramasaydı ne yapardım, hiçbir fikrim yoktu. Yere oturmuş ve ağlıyordum. Beni bulup kucağına almış ve arabasına bindirip evine götürmüştü. Berbat bir hâldeydim. Otelden o şekilde çıkınca birkaç göz bize dönsede ikimizde bunu umursayacak durumda değildik. O geceyi Arda'nın geniş yatağında uyuyarak geçirmiştim. Sabah üstüme eşyalarından bir kaç parça vermişti. Soluğu Kaya'nın evinde almıştım. Söyleyecek olduğum bir ton laf evin içini boş gördüğümde uçup kaybolmuştu. Artık beni istemediğini açık bir dille ifade etmişti.

O gitmişti.

Gittikten sonra beni aramamıştı. Aramasını beklemiyordum ama belki özler ve arar diye düşünmüştüm. Dört ay geçmişti. Sanki hiç var olmamış gibi ortadan kayboldu ve bir daha ondan haber alamadım. Her sabah çıktığım koşuda evinin önünden geçince kendimi değişik hissediyordum. Onun orada olmadığını bilmek kendimi boşlukta savrulan bir deli gibi hissetmeme neden oldukça benliğimden nefret ediyordum.
Şu an başka bir kızla çoktan bir ilişkiye başlamış olabilirdi. Normal, sıradan hayatlarında rahatça yaşıyor olabilirlerdi.

İçimdeki sesleri dinledikçe bir yandan acı çekiyor, bir yandan da ona sinirleniyordum. Bunu en başından beri isteyen bendim. Gitmesini, benden uzak durmasını istemiştim. Bu kadar yakınlık kurabileceğime inanmıyordum.