THE UNFORGIVEN LOVE (under revision)

CHAPTER 17

PLEASE DON'T FORGET TO VOTE AND COMMENT

BACK TO THE PRESENT

-Anna's POV-

Dinungaw ko ang aking cellphone na paulit ulit lang na nagriring sakin harapan. Nandito pa rin ako sa kwarto at di ko magawang makakilos ng maayos nang dahil sa mga nangyari kahapon.

Limang taon.

Limang taon akong nagtago at nakipagbuno mula sa mapait kong kapalaran.

Limang taon ang ginugol ko para tuluyan buuin ang aking sarili mula sa pagkawasak galing sa mga taong hindi nagpahalaga nito.

His face.

The man that I shouldn't love and trust.

Ang lalaking nagpatunay sakin na walang tunay na Pag-ibig sa daigdig.

Hinawakan ko ang diamond ring sakin necklace. Sa kabila ng mga pinagdaanan ko, hindi ko pa rin magawang bitawan at itapon ang kapirasong singsing na ito.

Ang tanging nakikita ko lang na dahilan ay hindi pa ako handang magpatawad. O ayaw ko nang magpatawad.

Masakit pa rin.

at parang hindi ko kayang bitawan ang sakit na iyon para lang magpatawad.

Hanggang sa mapilitan akong matanggap ang buong katotohanan na kahit kelan, hindi na maibabalik ang buhay ng mga supling sakin sinapupunan.

nabaling ang aking atensyon sa batang pasimpleng pumasok sa loob ng aking kwarto at tumabi sakin.

"Mommy are you okay?" nag-aalalang tanong ni Cristine.

Tumango ako subalit hindi nakalusot sa kanya ang bakas ng luhang nagmarka sakin pisngi.

"Then why you have this?" kinulong nito ang aking mukha sa kanyang mga palad. Ang kulay itim nitong Iri ay rumireplika kung gano kamisteryuso ang pagkatao ng aking mga anak.

"Mommy is okay. Masakit lang ang mata ko kaya naluluha ako." pagdedepensa ko rito. naglikot ang mga mata nito sakin at sinusuri ako.

"Then why you didn't eat last night?" napabuga ako ng hangin. Bigla akong nakaramdam ng konsensya para sakin kambal. Nawalan ako ng gana kahit kumain simula ng makauwi ako ng bahay. Hinayaan ko nalang na si tyra ang mag-asikaso sa kanila lalo pa't ukopado ang aking isipan ng mga panibagong problema na akala ko'y tuluyan ko nang natakasan.

"I'm sorry. Napagod lang si Mommy sa work." Tumango na lamang ito at umupo sakin hita. Napayakap ako kay cristine at gumuhit ang ngiti sakin labi.

Ito ang pakiramdam na gustong gusto ko noon pa.

Ang maging ganap na ina.

"Is Carlo awake?" tanong ko kay Cristine.

 

"Yeah, his in the kitchen. Come we are baking pancake." hinila ako nito patayo sa kama.

"Where is yaya?" bigla kong tanong.

"Hmmn." naglikot ang mga mata nito at pinipigilan ang paghagikhik.

Nagtaas ako ng kilay. alam ko ang galaw na iyon.

"Yaya!!" hinabol ako ni Cristine sakin pagbaba.

"Where is... Carlo!! stay away from the stove." napasigaw ako at malalaki ang hakbang ng aking takbo patungo kay Carlo na nakadungaw sa pinaglulutuan nito.