Serce łyżwiarza jest jak lód - łatwo je rozbić, lecz trudnej poskładać.
Po zakończonym Grand Prix jako srebrny medalista Yuri Katsuki rozpoczyna przygotowania do następnego sezonu z nowym trenerem. W tym czasie Viktor wraca na lodowisko marząc o ty...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Leżąc w szpitalnym łóżku, z kolanem w stabilizatorze i oglądając zawody w telewizji Victor ma ochotę roześmiać się histerycznie. Wyczekiwał wczorajszego dnia z niecierpliwością marząc po cichu, że może jego marzenie się spełni. A jedyne, czego się doczekał to kontuzji na własne życzenie, kolejną roczną przerwę i wstrząs mózgu. Yakov nie zjawił się osobiście w odwiedziny, ale odbył ze swoim podopiecznym najdłuższą rozmowę w całej ich wieloletniej współpracy. Pod ostatnim zdjęciem na Instagramie ciągnęła się lista z życzeniami szybkiego powrotu do zdrowia. Zabrakło tylko jakiegokolwiek znaku do Yuuriego. Bonusem była poranna wizyta Yurio, która zakończyła się głośną wymianą zdań, a na koniec nastolatek zarzucił mu spowodowanie trwałego urazu na psychice Yuuriego. Chociaż o to Victor się nie martwi będąc całkowicie przekonanym, że przyjaciel da radę pomimo obaw Plisetskyego. Mając cel Katsuki, staje się silniejszy, robiąc pierwsze kroki w stronę budowania wiary we własne możliwości ciesząc i smucąc tym Victora jednocześnie. Pozytywem owego faktu jest to, że Yuuri wykazuje inicjatywę, własne pomysły oraz śmielej podejmuje własne decyzję. Z drugiej strony Nikiforov zaczyna czuć się nie potrzebny.
Dzisiejszy występ będzie obarczał Yuuriego dodatkową presją oraz oczekiwaniami względem ucznia Nikiforova. Najbardziej skrupulatne będą media, które mogą pożreć Yuuriego, jeśli nie spełni ich oczekiwań i to jedyna rzecz, o którą się przejmuje. Na każdym innym etapie Japończyk sobie poradzi, bowiem jest wystarczająco zmotywowany czując niedosyt po srebrze z ubiegłego roku.
Oglądanie zawodów w telewizji jest dla Victora nowym doświadczeniem, ale obeszłoby się bez tego. Jego miejsce znajduje się na lodowisku, w świetle jupiterów, muzyki, publiczności, gdzie spędził połowę swojego życia. Mimowolnie się zadumał.
Dobiegając trzydziestki zdobył wiele medali, tytułów i ciągle potrafił zaskakiwać, przynajmniej tak to wyglądało w oczach fanów. Gdyby nie prośba Yuuriego tamtego pamiętnego wieczoru, podczas bankietu, najprawdopodobniej wycofałby się z łyżwiarstwa. Brak motywacji skutecznie może utrudnić funkcjonowanie każdemu. Nawet Yakov zaczynał widzieć brak pomysłu na następny sezon u swojego podopiecznego, aż tu Yuuri wyskoczył z pomysłem, dając tym samym znudzonemu łyżwiarzowi nowy cel. Rok spędzony na byciu trenerem obfitował w tyle ciekawych, zaskakujących zdarzeń oraz zdarzeń całkowicie zmienił Victora. Chociaż on sam potrzebował więcej czasu, by zrozumieć, na czym tak naprawdę mu zależy – na Yuurim. Mając go przy sobie nie potrzebuje niczego więcej do szczęścia. Niestety boi się sięgnąć po swoje szczęście, aby nie zniszczyć łączącej ich więzi. A jednak coraz częściej marzy już nie o podium z przyjacielem, lecz o codziennym życiu we dwoje z Makkachinem. Czy to źle, że wreszcie zaczął myśleć o jakieś stabilizacji w życiu? Nadszedł takim moment, w którym zaczyna odczuwać potrzebę stabilizacji, spokoju i bezpieczeństwa.
Do rzeczywistości przywołał go dźwięk smartfona zawiadamiający o nadejściu wiadomości, konkretnie od Yurio, chcącego się upewnić, że Victor nie przegapi występu Japończyka. Mężczyzna nie powie Plisetskyemu, że właśnie by to zrobił – nastolatek wyrwał go z rozmyślań. Powodzenia Yuuri myśli widząc wchodzącego na lód przyjaciela składając na złotym krążku pocałunek.
