Panikle girdiği korku girdapında savrulan genç bir kız...
Hayalleri olmayan bir insan ne kadar yaşayabilir?
Üstelik tek başına iken.
SANTERİA'da herkes sıradan,calista farklı idi.
Yaşadığı dünya onun için akıl almaz olaylarla dolu,her uyandığı yeni...
genç adam yerden kalkıp etrafına bakındı.jimin zoey ile fenerleri izliyordu.diğerleri ise yere kurulmuş bu lanet gecenin son bulması için saat falan tutmuş olmalıydı.homurdanarak ellerini cebine attı.çok acıkmıştı.kana susamışlığını bir türlü bastıramıyordu.gözlerinin altında ki damarlar istemsizce olur olmadık yerde belirirken damakları çıkmak istemekte olan dişleri yüzünden ağrı yapıyordu.bu onun için çok can sıkıcı bir durumdu ve akademinin üç büyük grubundan birinin lideri olmak kolay iş değildi.bu kai için belki basite indirgenecek bir şey olabilirdi ama diğerleri için belliki savaştı.yavaşça jimin'in arkasından yaklaştı.amacı onları dinlemekti fakat jimin'in vampir içgüdüleri onu fark etmişti.
"deli gibi dönmeye bir son ver."diye mırıldandı.
kai tam arkasında durup;
"çok sıkıldım!"dedi sert sesiyle.
"o halde neden gitmiyorsun?"diyen zoey'e tıslayarak,"o halde neden çeneni kapamıyorsun ben kırmadan önce!"dedi.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"seni buraya zorla getirmedik!"
"akademi için bir arada olmalıyız! bende size bayılmıyorum pekala!"
"tanrım neden bununla uğraşıyoruz ki?"diye inleyen zoey çalılara basarak yürümeye başladı.
kai'nin gözlerine baktı jimin ve sabır dilenerek başını salladı.
"mark burada olsaydı her şey daha kolay olacaktı."dedi.
"eminim daha önemli işleri vardır!"diye laf soktu kai.
kesinlikle onun akademiyi değil calista'yı düşündüğü ile ilgileniyordu ve bu düşünce damarlarının şişmesine,yutkunamamasına neden oldu.yumruklarıylagözlerini aynı anda sıkıp açtı.
"pekala gün doğmak üzere bu lanet yeri terk edelim!"
Ağaç dallarını itekleyerek yürüyen genç adam tükenmişlik hissi ile yanıyordu.dudaklarının kuruduğunu ve kalbinin daha yavaş ritimlerle attığının farkında idi.açlık ona hiç iyi şeyler hissettirmiyor ve düşündürmüyordu.bu insan kızda burada oldukça tehlikedeydi.gözlerini devirip önde ki zoey'i takip etmeye devam etti.
"batıya gideceğimizi sanıyordum."deyince zoey omzunun üzerinden ona baktı.
"bende öyle sanıyordum ama geçitler açılmış akademidekiler ormandadır.yardıma ihtiyaçları var."
