Özledim

Bölüm 9

Özledim...

Bilinmeyen bir işin içine geri dönüyorum

Özlediğim yüzleri tekrardan görüyorum

Bitmeyen bir aşktı bendeki

Bu ilk değildi, sonda olmayacak biliyorum

Bakanlıktan aradıkları an hiç tereddüt etmeden atlayıp uçağa geldim. Her ne kadar burada büyümesem de burası benim evim. Bu tarz olaylarla daha önce çokça karşılaştım. Düşüncelerim belli, tek anlamadığım işlerini bu kadar özenli ve sessiz halleden bir katilin, neden yüksek mevkideki birinin kızını hedef aldığı. Bunu anlamaya çalışıyorum. Yurt dışında olduğum için olan bitenden çokta haberim olmadı. Sabaha karşı gelen bir telefon ve uçağa bineceğim sıra elime tutuşturulmuş iki tane dosya. Çevremde bu katilin profilinde birkaç insan var. Onlarda da bunu gözlemliyorum. Genelde sevgisizlik. Hem de çevrelerinde onları o kadar çok seven insan varken... Benim de vardı sevdiklerim ama hepsi birer birer elimden alındı. Hiçbir zaman şikayet etmedim, yılmadım. Annem gözlerimin önünde katledilirken hiçbir şey yapamadım. Yemin içtim, bir gün annemin katillerini bulacağım dedim. Fakat bulamadım. Elimden aldıkları kardeşimin hesabını soracağım, onu bulacağım dedim ama bulamadım. Babamı aniden kaybedişimin ardından yetimhanelere düştüm, bakıcı ailelere verildim, yine de yılmadım. Direndim ve şimdi herkesin bildiği ve saydığı bir dedektif oldum. Davamdan da asla vazgeçmedim. Her katil ölümü hak eder. Hayatımı mahveden adamları bulduğum zaman onlara gereken cezayı ben, kendi ellerimle vereceğim. Şimdilik tek düşündüğüm şey işim. İstanbul'un havası güzel. Boğaz ve deniz bunları izlemek benim için keyifli. Daha önce de geldim buraya. Çok gezme zamanım olmadı bu güzel şehri. İşimi olabildiğince hızlı bitirip biraz gezmek istiyorum. Kendime kafadan bir hafta tatil versem hiçte fena olmaz aslında. Olayı çözmemizin çok zaman alacağını düşünmüyorum. Çünkü yanımda Çerez ve Yağmur var. Daha önce çalıştık birlikte. Bize her olay çerez gibi geliyordu. Özlemişim aslında her ikisini de. Çerez ile bir yıl aynı evde kaldık Almanya'da. En son bıraktığımda koyu bir MönchenGladbach taraftarıydı. Bu özellik benden geçti ona sanırım. Çılgın taraftarların arasında küfür edip, bağırdığımız günleri özlemedim değil. Sanırsam burada da yapacağımız ilk işlerden biri bu olacaktır. Uçağın rötar yaması canımı sıkmıştı. Şimdi ise benim için kapıda bekleyen arabaya binince anladım. Bu heyecanla biraz daha bekleseydim olurdu diyorum. Direk merkeze geçeceğim. Yolda Murat'ı ararım. Zaten o da beni bekliyordur. Hala kendi kendine konuşuyor mudur bilmiyorum. Geceleri sırf bu yüzden uyuyamadığımı hatırlıyorum. Bazen arıyorum ama o günleri. Şimdi ise o günleri yaşamaya gidiyorum.