Özledim

Bölüm 30

Özledim...

Unuttuğum sayısızca kelime var

Hatırlamadığım yüzlerce suret

Kalbimde kalan tek bir umut var

O da bana diyor ki sabret

Murat'ın yüzü beyazdan daha açık bir tona bürünmüştü. Yüzü giderek asılıyordu. Yağmur ona daha yakın olduğu için hemen fırlayıp yanına gitti. "İyi misin" diye sordu. Fakat cevabını alamadı. Çünkü iyi değildi. Cevap verecek kadar konuşmadı bile Murat. Meraklı gözlerde Murat'ın üzerine çevrilmişti. Herkes kendini biraz daha inandırıyordu. Ölen insanların Murat ve Metin ile bir alakası vardı. Onlar buraya boşuna gelmemişti. Komplo teorileri giderek büyüyor ve herkesi sarıyordu. Cemal Yusuf'ta hemen yerinden kalkıp Murat'ın yanına gitti. Elini omzunu attığı anda Murat biraz daha doğruldu. O da sordu "İyi misin?" Murat kendini olabildiğince hızlı toparlamaya çalışıyordu. Hafızasını yoklayıp daha fazla anı hatırlamaya çalışıyordu. Fakat daha önce masada bulunan insanlara iyi olduğunu söylemeliydi. "İyiyim ben" diye söylendi kısık sesiyle. Cemal Yusuf'un kolunu sıkıca kavradı. Cemal Yusuf'ta Murat'ı ilk defa bu kadar yorgun ve çaresiz görüyordu. Murat iyice doğrulunca kendi kendine hayıflanmaya başladı.

"Nasıl tanıyamadım onu? Nasıl?"

Herkes Damla'nın kim olduğunu, Murat ile nasıl bir bağlantısı olduğunu merak ediyordu. Bu durumda bunu soracak tek kişi yine Cemal Yusuf'tu. İlginç olan bir şey vardı. Seda gözlerini Metin'in üzerine dikmişti. En yakın arkadaşı bu haldeyken neden bir tepki vermediğini merak ediyordu. Damla'yı tanımadığını düşünüyordu. Yine de Murat'ı bu durumdayken teselli etmemesi işin içinde bir tuhaflık olduğunu sezdiriyordu Seda'ya. Düşüncelerini ve bakışlarını Cemal Yusuf'un sözleri böldü.

"Murat, Damla yakın bir tanıdığın mıydı?"

Murat önce derin bir nefes aldı. Anlatacakları uzundu. Bunun için kendini hazırlamalıydı. Kafasını Cemal Yusuf'a çevirdi. Gözlerini kısıp yüzüne baktı ve titrek sesiyle Cemal Yusuf'a bir cevap verdi.

"Damla... Damla, Nigar'ın arkadaşıydı."

Yakınlık derecesi çok fazla olmayınca herkes içinden derin bir "Oh!" çekti. Fakat Murat'ın söyleyecekleri daha bitmemişti.

"Damla, benim öldürülen ağabeyimin nişanlısıydı."

Derince oh çekenler için durum biraz daha tersine dönmüştü. Masada bulunan herkes yeni bir şey daha öğreniyordu. Çerez'in bir ağabeyi vardı ve öldürülmüştü. Cemal Yusuf'un aklında sormak için bir sürü soru vardı. Bunları sormak için çekinmedi de. Çünkü aklında bir teori vardı.

"Murat sana bir şey sormak istiyorum."

"Sizi dinliyorum Cemal Bey."

"Ağabeyin ne zaman öldü?"

"Üç sene önce. Neden sordunuz?"

"Boş ver şimdi neden sorduğumu. Peki Nigar ve Aslı'yı tanıyor muydu?"

"Evet, ikisini de tanıyordu."

"Cinayetlerin ağabeyinle bir alakası olabilir mi?"

Murat gülümsedi. Böyle bir şeye ihtimal vermiyordu.

"Hiç sanmıyorum."

"O da senin gibi dedektif-polisti değil mi?"

"Evet."