Bölüm 44

2 0 0
                                    


Özledim...

Aradan 13 yıl geçmişti. Metin artık dedektif polisliği bırakmıştı. İstanbul'da sessiz sakin bir hayat sürmeye çalışıyordu. Kendini kitap okumaya vermişti. Boş zamanlarında kitabını alıp sahile iner, denize karşı kitabını okurdu. O günkü yaşanılanları hiçbir zaman anlatmadı. Sadece olay yerine gittiğinde Murat ile Yağmur'u o şekilde bulduğunu söyledi Merkez'e. Daha sonra birkaç sene Almanya'da, birkaç senede İngiltere de yaşadı. En son kararını İstanbul'da kıldı. Gamze ile evlendi. Fakat evlilikleri çok uzun sürmedi. Bir yıl sonra ayrıldılar. Bir gün sabah yine kitabını aldı, sahile gitti. Boş bir bank bulup oturdu. Kitabın sayfalarını teker teker çevirirken yanına yirmili yaşlarında bir çocuk oturdu.Çocuğa bakıp gülümsedi. Karın boşluğunda birden dire bir yanma hissetti. Sanki bir iğne saplanmıştı. Kafasını eğdiğinde çocuğun karın boşluğuna iğne sapladığını gördü.

"Neden? Neden yaptın bunu?"

"Hatırlamadın mı beni?"

"Hayır, kimsin sen?"

"Ben o gün kapının önünde oturan çocuğum sana son şiir vermeye geldim."

"Neymiş son şiir?"

"Her şeyin sonuncusu en sevdiğindir."

ÖzledimHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin