Fear and Hope

Fear OO7

Niall P.O.V.

Ik kijk nog steeds naar Louise. Ze lijkt zo aardig. Het lijkt alsof ze helemaal niemand kwaad kan doen. Maar dat heb ik eerder gedacht. En toen ging het helemaal mis. En zij kan het opnieuw laten gebeuren.

Louise kijkt de klas rond. Haar blik blijft hangen bij mij. Ik kijk haar aan in haar geweldige groene ogen. Snel schud ik mijn hoofd. Ik mag me niet laten verleiden door die ogen. Niet opnieuw. Louise begint tegen twee meisjes achter haar te praten. Daarna tegen de jongens voor haar. Mijn hart begint sneller te kloppen. Wat is ze aan het doen? Wat als ze... Nee, dat doet ze niet. Niet nu al. Dit is eerder gebeurd en toen duurde het langer. Ze gaat het niet doen, niet nu. Ze gaat het niet doen, niet nu.

En dan weet ik het. De oplossing. Een geweldige oplossing. Dit kan alles tegenhouden. Hierdoor kan het niet opnieuw gebeuren. Het kan gewoon niet.

*Na de les* (A/N: Ik weet niet hoe het in het Engels moet dus ik doe heel even Nederlands).

'Niall, sukkel! Dat slaat nergens op! Als we dat doen gebeurt het juist opnieuw! Ze vindt een nieuw ding en pakt het af! We gaan die oplossing van je niet doen!', roept Louis.

'Louis, het idee is geweldig! Het werkt, vertrouw me', zeg ik.

'Nee! Niall, de vorige keer gebeurde dit ook! Toen trapten we er ook in! Alsjeblieft, doe het niet!'.

'De vorige keer vroeg hij ons, nu vragen wij haar. Wij doen wat hij deed. Bij hem werkte het. Dus bij ons ook'.

'Dit is anders! Dat weet je! Ze hoort bij hem! Kom op, Niall! We doen het niet!'.

'We doen het wel, Louis'.

'Dan doe je dat maar alleen, ik doe niet mee. Als je het vraagt, stop ik. Met alles. Dan word ik weer zoals vroeger. Toen alles nog normaal was. Toen wij nog normaal waren'.

Ik slik even. Louis kan niet stoppen. Hij vindt het geweldig, net als ik. Vroeger waren foute tijden. Dat klopte niet. Dit hoort bij ons, niet dat van vroeger.

'Louis', fluister ik, 'Laat me dit alsjeblieft doen. Het gaat werken. Let maar op'.

'Niall, doe het niet', protesteert Louis. Ik draai me naar hem om.

'Het gaat werken. Net als altijd. Dit is gewoon wat moeilijker. We moeten bij alles wat we zeggen nadenken. Maar dat lukt wel. Alsjeblieft, Lou'.

Louis zucht. Midden in de zucht stopt hij.

'Zei je nou Lou?', vraagt hij. Ik knik langzaam.

'Maar... Zo noemde je me alleen voor dit alles', zegt Louis. Ik haal mijn schouders op.

'Boeien'.

'Oke, doe het maar. Maar als het fout gaat, help ik je niet', zegt Louis.

'Thanks, Lou. Het gaat lukken, vertrouw me!', roep ik blij. Louis glimlacht.

'Je bent blij', zegt hij.

'Ja, het gaat eindelijk stoppen! We hoeven hierna nooit meer bang te zijn!', roep ik vrolijk. Louis grinnikt.

'Ik heb je lang niet meer blij gezien'.

'Ja, maar dat was vanwege de angst. Vanwege de Fear'.

_____________________________________

Dit stukje is heel kort, ik weet het. Maar ik wist niks meer om erbij te schrijven.

Zijn jullie nieuwsgierig naar wat er gebeurd is? Laat in een comment achter wat je ervan vindt en wat je denkt dat er gebeurd is! EN, 30 reads kunnen 30 votes en 30 comments zijn, toch?

Byyyyyyyyeeeeeexxx!!!