Hope OO7

231 30 17
                                    

Niall's P.O.V.

We hebben met iedereen bijgepraat en nu is alles weer goed. Alleen Selah is nergens meer te zien. En Michael eigenlijk ook niet...

Raar.

'Niall? Kan ik even met je praten?', vraagt Louise's stem.

'Ja, tuurlijk'.

Ik sta op en loop met haar mee naar haar slaapkamer.

'Wat is er?', vraag ik als ik op het bed neer plof.

'Nou... Jij zegt dus dat Harry mijn broer is en... Ja... Ik zou graag met hem willen praten. Hem ontmoeten. Snap je?'.

Ik ben stil. 'Waarom zou je hem willen ontmoeten? Ik bedoel... Hij heeft mijn leven geruïneerd', zeg ik dan.

'Hij is mijn broer. Hij kan me niks aan doen. Ik moet hem zien. Alsjeblieft?'.

Ik zucht. 'Oké, omdat jij het bent'.

Louise's wangen kleuren rood en ik frons. Dan haal ik mijn schouders op en zeg ik dat Louis wel mee gaat. Louise knikt dat het goed is en even later lopen we naar de auto.

'Hoe gaan we hem vinden?', vraagt Louis.

Ik kijk hem raar aan. 'We gaan naar het huis. Duh'.

Ik begin te rijden. Louise zet muziek op en ik kan niet niet meezingen. Louis hapt naar adem.

'Niall! Wat is er gebeurd, man?!', roept hij.

Ik kijk hem vragend aan. 'Je bent zo... Anders! Je zingt! Je zingt, Niall!', gaat hij verder. Ik haal mijn schouders op en ga weer verder met zingen.

Heel veel tijd later komen we aan bij het huis. Er staat geen auto. Ik zucht en laat me achterover vallen.

'Nu moeten we gaan wachten', zeg ik geïrriteerd.

'Misschien kan je beter ergens anders parkeren want als Harry komt-', begint Louise, maar ik onderbreek haar geïrriteerd.

'Ja, ja, dat had ik zelf ook wel bedacht'.

'Iemand is chagrijnig...', zegt Louis irritant.

'Hou je kop', mompel ik en ik trek mijn jas uit en gooi hem tegen zijn hoofd. Ik heb nu alleen nog maar een tanktop aan en mijn tattoos zijn goed zichtbaar. Ook voor Louis.

'Niall, what the... Waarom heb je al die tattoos, man?', vraagt hij.

'Ik had genoeg geld en ik wilde al heel lang tattoos... Dat weet je...', zeg ik zacht.

Het was niet de bedoeling dat Louis mijn tattoos zag. Ik haatte tatoeages en piercings maar ik wilde me alleen maar bewijzen. Dat is de reden dat ik ze heb laten zetten. Louis mocht ze niet zien, omdat hij nu denkt dat ik nooit meer word zoals ik was. Hij heeft de hele tijd geprobeerd om me nomaal te maken en hij heeft idiote dingen gedaan. Maar ik dacht gewoon te veel aan Harry en Greg en, ja...

Nu is het veel minder. Toen Louise en ik vrienden werden, veranderde er heel veel. Ik lachte weer en was soms zoals eerst. Voor The Thing.

'Niall?! Geef antwoord!', roept Louis me uit mijn gedachtes.

'Huh? Wat?'.

'Je moet meer dingen gaan doen', zegt Louis.

'Wat? Waarom?'.

'Om niet aan... "Je weet wel" te denken. Ga gewoon naar de lessen en let op, ga dingen doen die je leuk vindt'.

'Wat voor een dingen?'.

'Gitaar spelen', zegt Louise.

'Zingen', zegt Louis.

'Voetballen'.

Fear and HopeWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu