Fear and Hope

Fear O13

Niall's P.O.V.

Ik lig in mijn bed. En ik huil. Het is drie uur 's middags. Louis slaat op mijn deur en roept 'Niall, doe open!'. Toen ik op de gang dacht aan Greg in het bos en dat briefje, kwamen die meisjes die in de klas voor me zaten langs.

'Daar staat 'ie weer', fluisterde één van de twee. Ik opende mijn ogen en zag hun lachende gezichten. Ik kneep mijn ogen tot spleetjes. 'Wat?!', siste ik.

'Niks, hoor, alleen... Waarom huil je?', vroeg het andere meisje. Ze begonnen allebei weer te lachen. Zonder dat ik het doorhad sloeg ik ze allebei keihard in hun gezichten. Hun neuzen begonnen te bloeden en ik rende naar mijn kamer. Ik deed de slaapkamerdeur op slot en plofte in mijn bed neer. Ik begon hard te huilen en schreeuwde een paar keer uit frustatie. Ik dacht weer aan het briefje...

*Flashback*

Niet iedereen is te vertrouwen, Nialler. Net als ik.

Badboy Styles

Styles, Styles, Styles. Waar ken ik die naam toch van? Heet Louis zo? Nee, hij heeft Tomlinson als achternaam. Denise dan? Nee, zij is een meisje, geen badboy dus. Harry misschien? Nee, Harry is te vertrouwen, ik weet het zeker. Maar hij heet wel Styles, toch? Harry Styles. Ja, dat is het. Maar Harry kan dit niet gedaan hebben... Of toch wel? Harry en Louis zijn de enige die weten waar Greg woont. Ik heb Harry ook van alles over Greg verteld. Maar hoe kan Harry dit nou gedaan hebben? Harry, de jongen die het altijd voor me opneemt als ik te laat ben. Die me altijd mee vraagt naar Nando's en dan zo aardig is om voor mij te betalen. Harry, tegen wie ik alles over Greg verteld heb... Harry heeft dit gedaan. Hoe kon ik zo stom zijn? Natuurlijk was het Harry. Hij wilde alles over Greg weten. En gister vertelde ik hem waar Greg woonde en toen was hij weg! Ik begin weer te huilen. Het is mijn schuld. Ik had beter moeten nadenken. Door mij is Greg dood. Ik heb dit gedaan. Het is mijn schuld, mijn schuld, mijn schuld. Allemaal mijn schuld.