Fear and Hope

Hope O11

Niall's P.O.V.

We lopen door de straten van Glasglow.

'Zullen we een suikerspin halen daar?', vraagt Liam en hij wijst naar een suikerspinkraampje. Ik knik en we lopen er naartoe. Liam, Zayn en Louis kopen eerst een suikerspin en lopen alvast door. Ik vraag om de grootste suikerspin en betaal. Even later geeft de vrouw van het kraampje Louise de suikerspin. Ik frons en steek mijn hand uit naar Louise. Ze geeft me de suikerspin wil de hare bestellen, als de vrouw 'Nog een prettige dag verder' zegt. Ik frons dieper en Louise doet hetzelfde. 'Ik wil ook graag een suikerspin', zegt ze.

'Oh, sorry, ik dacht dat jullie die samen zouden delen, zoals die schattige stelletjes doen', zegt de vrouw.

Nu frons ik nog dieper. Louise en ik? Een stel?

Echt niet.

"Je wilt het wel".

Niet waar, Henk.

"Ugh, ik ga niet met je in discussie".

Goed zo.

Louise krijgt haar suikerspin en we lopen zonder een woord tegen elkaar te zeggen naar de rest. Liam, Zayn en Louis gaan net een boekenwinkel in.

'Hebben zij hun suikerspin nu al op?', vraagt Louise.

'Ik denk het', zeg ik schouderophalend. We willen naar binnen lopen, maar een man houdt ons tegen.

'Geen eten in de winkel'.

Lekker dan, zit ik met Louise buiten.

Ik leun tegen de muur aan en eet mijn suikerspin, die al snel op is. Ik eet altijd snel. Ik haal een pakje sigaretten uit mijn zak en steek er één aan.

'Je zou moeten stoppen met roken', zegt Louise.

'En waarom zou ik dat doen?'.

'Omdat je er dood aan kan gaan'.

'Ken je iemand die dood is gegaan aan roken?', vraag ik. Natuurlijk kent ze niemand die dood is gegaan aan kanker.

'Ja'.

'Nou da- Ja? Wie dan? Je bent toch wees? Dan ken je niemand'.

"Niall, dat was gemeen. Waarom doe je zo stom? Je bent echt niet stoer of zo".

Henk, hou je er buiten.

'Ik zat in een weeshuis, Niall. Daar waren ook mensen. Eén van de koks is dood gegaan aan roken'.

'Oh, je had je eigen kok? Wat een luxe', breng ik het onderwerp naar iets anders.

'Ja, dat heb jij nooit gehad, hè? Jij kan alleen maar in Nando's eten en rare jongens ontmoeten die mensen vermoorden'.

'Die rare jongen is jouw broer, dus zeur maar niet'.

Louise zegt verder niks meer. Mooi zo.

Niet veel later komen Louis, Liam en Zayn naar buiten. Liam heeft een boek gekocht, natuurlijk. We lopen verder door Glasglow en ik vraag Zayn hoe laat het is.

'Uhm... Half twee, zullen we iets gaan eten? Die suikerspin hielp niet echt tegen mijn honger', grinnikt hij.

'Trek. Kinderen in Afrika hebben honger. Jij wil gewoon eten omdat je kan eten, niet omdat je het nodig hebt', verbeterd Louise hem.

Ik trek mijn wenkbrauwen op en zie Zayn hetzelfde doen. 'Nou, sorry, mevrouw', zegt hij, 'Die suikerspin hielp niet echt tegen mijn trek".

Louise rolt met haar ogen en we gaan een restaurantje in. Zayn en ik bestellen een stuk taart en Liam, Louis en Louise willen soep.