Fear and Hope

Fear O1O

Niall's P.O.V.

Ik ben op weg naar het geschiedenislokaal, omdat ik weet dat Louise daar moet zijn. Er staan al een paar mensen voor de deur, maar Louise nog niet. Dus pak ik een sigaret en neem een lange haal. Als mijn sigaret op is, komt Louise aanlopen. Ik ren naar haar toe en duw haar ruw tegen de muur.

'Waarom kom je niet bij ons als badgirl?', sis ik boos.

'Omdat i-ik geen b-b-badgirl b-ben', stamelt Louise.

'Onzin! Iedereen kan een badgirl zijn als ze dat wil!'.

'M-maar ik wi-wil dat nie-niet'.

'Oh, je wilt dat niet?! Dan heb je pech, je komt gewoon bij ons!'.

'N-nee'.

Ik zucht hard.

'Dan niet, hè', roep ik. Ik sis er nauwelijks verstaanbaar achteraan: 'Bitch!'.

Louise slikt en lijkt even te twijfelen. Maar dan schudt ze toch haar hoofd. Ik zucht nog een keer boos en trek Louise aan haar shirt naar voren. Dan duw ik haar weer keihard terug tegen de muur.

'Bitch', zeg ik en ik loop weg.

*Buiten*

Ik kijk om me heen, op zoek naar Louis. Ik zie hem niet, maar ik zie wel iemand anders. Ze staat voor de poort met twee hele grote, knalgele koffers. Ze probeert te poort open te krijgen door er met haar koffers tegenaan te slaan. Typisch Selah. Ik loop naar haar toe en open de poort.

'Oh, bedankt, Niall!', roept ze en ze loopt het schoolplein op.

'Heb je me gemist?', roept ze over haar schouder naar me.

'Een beetje, niet zo veel als Louis. Hij lag 's nachts in bed te huilen omdat je er niet was', zeg ik terug.

'Echt?'.

'In het begin wel'.

'Ik heb jullie ook heel erg gemist. En in Australië begon het saai te worden met alleen mijn ouders en broertje en zusje, dus ik dacht, ik ga terug naar Londen om jullie weer te zien. En gelukkig was hier op school nog een plaatsje vrij. Drie zelfs. Ik heb Janna en Jonne ook meegenomen, ze komen zo', ratelt Selah. Ze praat veel. Te veel. Maar niet zo veel als haar vriendinnen, Janna en Jonne. Die kunnen geen minuut stil zijn.

'Dus je komt hier naar school?', vraag ik.

'Jep. Ga je mee naar de receptie voor alle dingen?'.

'Nee, dat moet je zelf maar doen. Ik haal Louis wel even'.

Selah loopt naar de kant van de receptie en ik ga de andere kant op, naar de kamer van Louis en mij.

Oh ja, ik vertel even wie Selah precies is. Louis heeft haar een keer in Starbucks ontmoet, en het klikte meteen. Ze kregen al heel snel wat en Selah werd ook een goede vriendin van mij. Toen Louis en ik naar deze universiteit gingen, bleek dat Selah van haar ouders moest studeren in Australië, waar ze vandaan komt. Dus Selah ging naar Australië en wij naar Londen, we komen uit Mullingar, en we hadden geen contact meer met Selah. In het begin vond Louis het vreselijk, maar toen... toen The Thing begon kon hij alleen nog maar aan zijn angst denken, dus toen ging het wel weer over.

Ik klop op de deur en Louis maakt open.

'Hé, is het gelukt?', vraagt hij.

'Ze wil niet', zeg ik en ik loop naar binnen.

'Wist je al dat Selah terug is? Ze komt hier naar school, Janna en Jonne ook', zeg ik terwijl ik een flesje bier uit de koelkast pak en op de bank neerplof.