UNSOLVED MYSTERIES: William Myriad

35

Nakatulog ako sa gitna ng pag-iyak. Pagdating talaga kay William, ang bilis ko talaga maging emosyonal. Nagising ako sa kalagitnaan ng gabi. Di ko maiwasang madismaya kay William. Aaminin ko na-guilty rin ako dahil co-detective niya ako at kailangan kong panindigan iyon. Pero hindi pa rin tama na mamadaliin niya aki at sisigawan ng ganun. I bet it would be awkward tomorrow kung magkakasalubong at magkikita kami. But this isn't the time for that. It is the time for investigation.

Lumabas ako ng kwarto at kumuha ng tasa at naglagay ng ice cream. Medyo mapapakalma ako nito. I should often rely on my comfort zones. But not too much.

Kinuha ko ang phone ko, walang text si Myriad. I feel sorry. Kinuha ko rin ang earphone ko at nagpatugtog at nagbabakasakaling antukin ako muli.

Nang naubos ko ang ice-cream. Muli akong bumalik sa kwarto at binitbit ang teddy bear. Hinampas ko ang inosenteng teddy bear. Dinuro at di ko namalayang umiyak na naman ako.

Nagpakalma sa akin ng kaunti ang music hanggang sa nakatulog ako ulit.

***

Kinaumagahan...

Maaga akong nagising para sa araw na ito. Papasok na talaga ako. Nakatulog ako kagabi ng may salpak na earphone at may tumutugtog na music galing sa phone kaya dead battery siya ngayon. Tss.

Naligo ako at nagbihis for 50 minutes. Then ni-ready ko ang aking bag kasama ang susi ng aking sasakyan.

Light Academy

Pagtungtong ko sa ground ng Light Academy. Ito na naman ang kabang nararamdaman ko para sa amin ni William. Nakatungo akong naglalakad at kunwari'y may binabasa to avoid making contacts with anyone.

Patuloy ako sa paglalakad ng may namataan akong boses na pamilyar na nagsalita sa aking harapan. Sa kanyang sapatos pa lang, alam ko na kung sino siya.

"Reading a novel to avoid contacts huh? Let me tell you, you are reading that book wrong." Then he left.

Napansin ko ngang baliktad ang pagkakahawak ko sa libro, dahil sa kaba. Embarrassing though. Namula ako sa kahihiyan. Pero bago siya makalayo, tinawag ko siya.

"William!"

Napahinto siya sa paglalakad kaya naman nilapitan ko siya, hinarap at niyakap.

Tumulo na naman ang aking mga luha. Gumanti rin siya sa yakap at hinimas ang aking buhok kaya lalo akong naiyak.

"S-Sorry." I uttered. Still crying on his chest.

Mas lalo niya akong niyakap at ibinaon sa kanyang dibdib.

"Sshh, it's my fault. Let's go."

Kumalas ako sa yakap at pinahid ang luha.

"Are you mad at me?" Nakatungo kong tanong.

"No, I am not and will never be. You also should not be mad at me. I would be crazy."  Napataas ako ng tingin at namataan ko ang magandang ngiti ni William sa akin.

Niyakap ko siyang muli pero hindi na umiyak. Nakangiti ako sabay ng paghalik niya sa buhok ko at kumalas na rin sa pagkakayakap sa kanya. Ang daming nakatingin! Namula ako.

"Well, don't be embarrassed dear." Kindat sa akin ni William.

Hinawakan niya ang kamay ko at pinagsalikop ang daliri namin.

Naguguluhan ako sa mga ikinikilos niya kaya di ko maiwasang magtanong.

"William?"

"Hmmm?"

"Why do you hold my hand, why do you kiss me? Why do you care for me? Why?" Diretso kong tanong.

Nakita ko siyang namula. Tumikhim siya at umiwas ng tingin.

"Well, I-I lik-"

*kriiiiing*

Batid ko ang gusto niyang sabihin kaya lumapit ako sa kanya at may ibinulong.

"Is it bad if I tell you that I like you too.?"

Lumingon siya sa akin ng nakangiti at namumula. Umiling siya at niyakap ako.

Bumulong din siya sa akin.

"I've never been this happy. I love you."

"Wait!" Halakhak ko.

"Matagal na ba? Inlove ka na sa akin Myriad?" Natatawa kong sabi habang nakataas ang kilay na tinulak siya ng bahagya.

Umiwas siya ng tingin at namula ulit.
"Well, y-yes."

Hinawakan ko ang kamay niya at ako naman ang sumalikop sa mga daliri namin.

"You are cute when you are blushing though I am blushing too." I said.

Tumingin siya ng diretso sa akin.
"I love you."

Di ako sanay kaya namula talaga ako ng todo.

Humalakhak siya kaya sinamaan ko siya ng tingin.

"Masasanay rin ako." Pabulong at nakanguso kong sabi.

"Well, yeah, you should be."

Tumango ako. At pumunta na kami sa room.

Pero bago kami makapasok, isang pandak na naka blue shirt na lalaki ang tumambad sa amin na may dalang brown envelope.

"Mr. Neds." Tawag ko.

Napatitig siya sa kamay namin ni William na magkahawak.

"Hemlock, William."

Mabuti naman at di na nagtanong si Mr. Neds. Pero kumunot ang noo ko.

Tumango si William at kinuha ang brown envelope na hawak ni Mr. Neds.

"Hemlock,huh?" Nakangising sabi ni William.

Kumunot ang noo ko.

"Hemlock?" Tanong ko.

"Well, i'll tell you later." Kindat niya sa akin.

I find it sexy and hot.

Hinawakan ko ang magkabilang pisngi ko habang pumapasok sa room

Geez!