UNSOLVED MYSTERIES: William Myriad

40

Bakit? Bakit siya? I thought I am her younger sister? Kaya ba napapadalas ang pag-iwas niya sa amin ni William? Kaya ba pasulyap-sulyap siya sa amin? Pero bakit? Akala ko-

Wala lang imik si Losti habang nakatingin ng diretso sa akin.

Di ko namalayang tumutulo na ang luha ko.

"W-Why?"

"Stop the drama honeybunch." Reklamo ni Lyndon.

"I'm not! Answer me Losti!"

Pero wala pa rin siyang imik. Di ko mabasa ang mga mata niya. Hindi ito si Losti. Nagkatitigan lang kami hanggang sa nagsalita ang sakin na kaibigan daw ni Losti---Lyndon.

"Five victims in three days."

Takha akong tumingin sa kanya. Tatanungin ko sana siya kung bakit niya alam pero alam kong sasabihin niyang 'i have my eyes'  .

"Five victims simbolizes five letters." He added.

Ang sinabi niya ang lalong nagpakunot ng aking noo.

"That letters are, L.O.S.T.I. This man." Turo niya kay Losti.

I wish that I am just dreaming. Pero hindi.

Hinarap ni Lyndon si Losti at inabot ang sobre at sinabihan siyang ibigay daw kay William. Gosh! Losti, bakit ka nagpaapekto sa kabaliwan niyan?

"Well, we used hemlock." I know.

Hindi ko ala kung matutuwa ako dahil ang hemlock case ay closed na at si Losti ang salarin. Kailangan ko pa palang makidnap para malaman. I bet William's hunch was Losti. Pero anong tool ang ginamit nila?

"We used a flexible straw to blow the needle and shoot it on the victim's neck." That explains everything.

"P-Pero bakit sila?" Tanong ko.

"Why them? Nothing. Just nothing. We just need five victims to play the role of the five letters of the name of Losti."

Amelia. Joshua. At tatlo pa. Hindi naman pangalan ni Losti ang mga first letter ng mgabiktima. Hay!

Pero hindi ko lubos maisip na kaynng sabwatan ni Losti si Lyndon. Namuhay lang pala ako sa kasinungalingan na may pagmamahal siya sa akin bilang nakababatang kapatid. Namuhay lang ako sa kasinungalingan na kaibigan ang turing niya sa amin ni William. Na mahalaga ako para sa kanya. Paalaga-alaga pa siya sa akin noon, hindi naman pala totoo.

Pagkatapos noon, nakatulog ako. Paggising ko, si Lyndon nalang ang nasa harapan ko. Si Losti, umalis na ata.

"Morning." Malamig na utas niya. I though he would say again oh honeybunch you're awake.' 

Naramdaman ko ang muling pagkalam ng sikmura ko. Totoo nga, pahihirapan niya ako sa gutom at uhaw.

"This is your last day here."

Nanlaki ang mata ko. Ibig sabihin papakawalan na niya ako? Ngumiti naman ako bilang tugon.

"Insane." Irap niya.

Mabilis na naglaho ang ngiti ko at napalitan ng pagkakunot ng aking noo.

"Yes, you are free from this room, but you will be locked on your own apartment, but other floor." Tumawa siya.

Oh no! Balak pa rin niya akong ikulong.

Hinigit niya ako paalis duon. May ipinaamoy siya sa akin at mabilis akong nakatulog.

Last thing I knew, I was caught off guard.