SPECIAL CHAPTER-II

12 0 0
                                    

In just a minute, lahat kami nakatanggap ng iba't ibang text message na galing lamang sa isang tao. I believe na isang clue yun para makita namin kung saan nakalocate ang bomb. Pero bago ang bomba, kailangan naming makita ang suitcase upang malaman kung paano mapapahinto ang time ng bomba. I believe, there's something in that suitcase.

"Let's conduct inference." Losti suggested.

"For what?" I asked.

"For the suitcase." He answered.

Kung susukatin ang buong venue na pinagtutugtugan ng Bluestone Orchestra, mahirap tignan kung saang lugar pwedeng ilagay ang suitcase na iyon. Maaaring sa mga instruments pero hindi yun pwede, dahil mabilisan naming mahahalata ng mga audience and they would probably find that as a suspicious one. Speaking of audience.

"Pwede rin namang nasa audience ang suitcase diba?" Ngumiti ako.

"Well, it could be." Said William habang nakahawak sa kanyang baba.

"But how would we check the seats?" Asked Losti.

Napatango naman ako at napaisip sa tinanong ni Losti ngayon ngayon lang.

"Do you have the copy of tickets?" I asked, facing William and Losti.

Hinarap ko si Losti pero iling lang ang nakuha kong sagot mula sa kanya. Hinarap ko rin si William, gaya ni Losti, iling lang din ang nakuha ko sa kanya.

"But we have pictures." They said in unison.

Napa-ohh ako sa dalawang ito at inutusan na ipakita sa akin ang picture ng ticket.

Upon checking the said ticket, masasabi kong malaki ang capacity ng venue at kayang humawak ng maximum of 10,000 seats.

Ipinakita ko ang naturang picture ng ticket mula sa cellphone ni William. Gaya ko, nawalan kami ng pag-asang i check ang bawat seats kung nandoon nga ba talaga ang bomba. Kung ichecheck kasi namin yun ng isa-isa, mahihirapan kami at baka sumabog na ang bomba, hindi pa namin nahahanap. Kapag sinabihan naman namin ang mga tao na kung maaari ay icheck ang kanilang upuan, paniguradong magkakagulo sa loob ng venue.

"It's impossible." Said William.

Napatingin kami ni Losti kay William.

"What?" Asked Losti habang nakakunot ang noo.

"It's impossible to put a bomb under the chair, read the first text message that we got." Utos niya kay Losti.

Kinuha naman ni Losti ang kanyang phone at binasang muli ang unang text message na natanggap namin mula sa hindi kilalang number.

"A seed-"

"No, pardon, Leila read your text message." Putol niya kay Losti at inutusan akong basahin ang natanggap kong text message. Sinunod ko siya at kinuha ko ang aking phone.

"Confused? A suitcase should be opened for you to crack the seed planted under the black and white teeth. Open it with a key and answer the riddle. Viola! I got you. "  Buong emosyon kong pagbasa sa naturang text message.

Mula sa aking phone, muli kong inangat ang aking tingin kay William, isang tingin na nagtatanong kung ano ang kinalaman ng mensaheng iyon sa lokasyon ng bomba. Kunot-noo ko siyang tinignan.

"Planted under the black and white teeth?" He asked, smirking.

I heard a snapped from my side and shifted my gaze to where I heard that snap.

"Under the piano!" Masiglang utas ni Losti.

Piano?

Oh yeah! White and black teeth must be referring to the black and white keys of the piano organ. So?

"Kailangan nating kunin yun!" Sigaw ko sa kanila.

Tatakbo na sana ako pabalik ng venue ng bigla akong pinigilan ni William.

"What!?" I shouted.

"Read the first line of your text." He uttered while looking at my phone.

Muli kong tinignan at binasa ang text message.

"A suitcase should be opened?" Patanong kong saad.

"Yeah and we should find the key but I do not know where is the key." Said William na lalong ikinagulo ang lahat.

Alam na namin kung saan nakalocate ang sinasabing bomba mula sa text message, pero hindi namin alam kung saan nakalagay ang suitcase na maaaring makapagpatigil sa bomba, at pati ang susi na magbubukas sa suitcase. Geez!

"Sinabi rin sa text ni Leila na kailangang magsolve ng riddle?" Tanong ni Losti kay William.

"Yeah, and I am sure that it was the suitcase who holds that riddle, but we should find the key!"

Sinulyapan ko si William at nagtaning kung ano ang aming gagawin. Tanging iling at sandali lamang ang nakuha kong sagot mula sa kanya.

Maya-maya nag-angat ng tingin si William at tinignan kaming dalawa ni Losti.

"Get your phones." He said while grabbing his phone from his pocket.

"We must analyze each text message. We're done with Leila. Read yours." utas niya kay Losti.

Agad na sinunod ni Losti si William at binasa ang mensaheng kanyang natanggap.

"Yes? A seed was planted and it will explode and eat another plants if it will continuously grow. That seed will not grow unless it was watered by loud voices and tunes. Viola! I got you." Losti read.

My eyes widened with the thought of knowing the true meaning behind the message.

"A bomb was placed under the piano and it will explode if it will absorb the loud voices. This must be referring to the orchestra!" Said William.

"A loud volume would probably lead the bomb to explode." I said looking straight to them.

"Geez! Let's stop them." Said Losti.

"We can't." Tutol ni William.

Agad ko siyang tinignan. Gaya ko, nagulat rin si Losti sa kanyang biglaang pagtutol.

"It is useless if we are going to locate the bomb but without the suitcase, we can't stop the bomb. We must find the key!" William said.

"Peeo kung patuloy lang tayo sa paghanap hanggang sa matapos ang orchestra, paniguradong mapupuno ang bomba at sasabog iyon!" Angal ko.

Hinarap ni William si Losti.

"Dude, try to contact the staff to tell the maestro to stop their orchestra."

"But how?" Asked Losti. "Baka di siya maniwala." He added.

"I'll trust in you. You can do that. You're good." He tapped Losti's shoulder, and Losti gave William his genuine smile, though he is not sure of his duty.

Hinarap ako ni William.

"We are going to find the suitcase and the key."


UNSOLVED MYSTERIES: William MyriadWhere stories live. Discover now