UNSOLVED MYSTERIES: William Myriad

39

Leila POV

"Where should I start? Sweetypie?"

Nandidiri, naiirita, nagagalit at the same time naaawa ako para kay Lyndon. Hindi ko naman kasalanan ang pagkamatay ng ibang miyembro ng Caesar. It is just a coincidence! I know that that band is important and special for Lyndon. Pero wala akong kinalaman sa pagkamatay nila!

Hindi pa rin ako sigurado kung saan ako dinala ni Lyndon.

"Tulong!" Sigaw ko. Nagbabakasakaling may tao sa labas ng puting kwartong ito.

"Oh, poor sweety, they will not hear you, STOP SHOUTING!!"

Napapikit ako ng mariin dahil sa biglaan niyang pagsigaw.

Nakaramdam ako ng gutom dahil batid kong wala pa akong kain mula ng nakidnapped ako ng taxi driver na iyon! Malalate na nga ako diba? If I know that this would happen, kumain sana ako kanina.

"Sweety, you're hungry?"

Pinandilatan ko siya at bigla siyang tumawa.

"Well, yes you are, but you will suffer!"

Umismid ako at hindi siya pinansin. Sino ba namang engot na kidnapper ang papakainin ang biktima niya?though, most of them let their victims to eat. Kahit pa onting pagkain lang, eh itong si Lyndon, hindi!

"Honeyhoney, where should I start, sweet honey?"

"I don't know what you are saying." Umiling ako.

Humagikhik naman siya ng mahina.

"You like William." It's not a question nor a guess. It was more like a statement.

Pero paano niya nalaman? Ni hindi nga kami gaanong naghahawak or nagyayakap ni William in public. Yes, I do really like him. Pero wala pang nakakaalam non.

"Confused?"

Dahan-dahan akong tumango. Siguro naman walang mata si Lyndon sa Light na nag-oobserba sa amin ni William. That would be creepy.

"No, you are wrong honey. I have my eyes and connections inside Light." Mind-reader? Or perhaps? He deduced me?

Pero kung may mata nga si Lyndon sino naman? Si Crystal, Mr. Neds at Losti lang ang kaibigan ko doon, aside from William. Wala na akong ibang close maliban sa kanila. Ang ipinagtatakha ko lang bakit niya alam ang kay William.

"William is a detective, right?"

Lyndon was  our classmate. Pero noong mga panahong pumapasok pa siya, hindi namin siya nakakausap at hindi pa umaamin sa akin noon si William, kaya paano niya talaga nalaman. Ang pagiging detective ni William, hindi na nakakagulat dahil kilala naman si William sa LA kaya hindi malabong masagap ni Lyndon ang impormasyon na iyon tungkol kay William. Kaya inuulit ko, paano niya nalaman?

"Siya na lang ang magliligtas sa iyo, wala ng iba." Saad niya at nasundan ng nakakabinging tawa.

"Losti will save me." I uttered, full of confidence.

Tumawa ulit siya at nakakabaliw ang tawa niyang iyon. Hindi ko matakpan ang tenga ko dahil nakagapos ako. Pero kung sakaling hindi ito nakatali, tatakpan ko ang tenga ko.

"You were investigating a case, right? The needle thingy." Pag-iiba niya ng topic.

"How did you know?"

"Again, I have my eyes darted on you and William, the detective couple." Ngisi niya.

Were not a couple. But it would give me the greatest pleasure if the fate would give me the honor to be with William.

"What about the case?" I asked, looking straight to him.

"My friend did that?"

"Friend?" Tanong ko na nagpakunot sa noo niya.

"Yeah, hahahahahaha."

"Well,back to the detective." He said.

"Why!? Wag mong idadamay si William dito!"

"Let's say idadamay ko siya pero hindi sa mga kamay ko."

"Please wag!" Anong ibig niyang sabihin? Oh! Gosh! Natatakot ako para kay William.

"I will send him a letter, and that letter will send him to you."

I don't know if I would be happy that he will give William the opportunity to find me, or I would be worried about William's safety.

"Let's state this." Kumuha siya ng malinis na papel at nagsimulang magsulat doon. Hinihintay ko siyang matapos sa pagsusulat ng tahimik. Pinagmamasdan ko lang ang seryoso niyang mukha.

Paminsan-minsan ay napapahawak siya sa kanyang baba at napapangiti na para bang may naisip na kalokohan. Kinakabahan ako sa isinusulat niya at the same time, ay naeexcite, i don't know why.

"Leila, you are living on an apartmet, right?Room 403, fifth floor."

Nagulat ako sa dalawang bagay na sinambit niya. Una, ito ang kauna-unahang pagkakataon na tinawag ako ni Lyndon sa pangalan ko mula pa kanina. Pangalawa, bakit niya alam kung saan ako nag-sstay? At alam pa niya ang eksaktong floor at room number ko.

"How d-did you know?"

"Did you remember last night?the creepy sound?"

Yung kaluskos?

"That's me." At tumawa siya. I hate him!

"I like everything that is creepy." Pansin ko nga.

Iniabit niya sa akin ang sobre na pinaglagyan niya ng letter na isinulat niya kanina napara kay William daw. As if naman maabot ko iyon. Sinamaan ko siya ng tingin.

"Ah yeah! I'll read." Tumawa siya.

Binuksan niya iyon at sinimulang basahin.

"Leila's in my hand. What should you do?  Answer this riddle. How many times are there in an hour? How many numbers are there in a clock? Can you identify the mysterious time? The baby cries, and it's creepy. The ghosts appear, the bad spirits are free to deceive you. Bad though. Where floor is she? She is hungry, bring her food."

Can't believe him! I hope William could answer the riddle.

"But perhaps, are you confused, who is the friend  that I am referring to?"

Ah yeah.

"Oh there he is." Tumawa siya.

Isang matangkad at maputing lalaki ang tumambad sa akin. Malamig siyang nakatingin ng diretso sa akin.

No! Namamalik-mata lang ako.

"Lei." Nakangisi niyang sabi.

"L-Losti."

The one of my knights. WHY?