(Bölümler kaldırılmadan düzenlenecek ❣️)
Mela ve Çamer iki ayrı kutup. İkiside Karadeniz gibi hırçın. İkiside karadeniz gibi çok güzel. Mela Annesi ve anneannesi ile Karadeniz'de yaşayan köklü ailelerden birinin kızı. Çamer üç erkek kardeşlerden en...
Yer sofrası hazır her şey herkes hazırken Mela da üzerini giymiş tam kapıdan çıkıyordu ki zil çaldı. Mela üzerinde kot gömleği altında siyah eteği serbest bıraktığı saçları ile açtı kapıyı tüm aileyi kapıda beklerken kapıda bir tek Çamer vardı Ve ne değişik bakıyordu bu adam böyle..
Mela hafifçe kenara çekilip Çamer'e yok verdi içeri girmesi için ama sanki Çamer o an kapıyı açtığı anda kalmış gibi dalmış bir şekilde bakıyordu. Kendini tutamayan Mela mırıldanır bir şekilde
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Tren geçeli çok oldu. Ne bekleysun." deyiverdi. Çamer Mela'nın sesini duyar duymaz elektrik çarpmış gibi başını kaldırıp az önceki bakışlarına ek olarak öfke de katık olmuş bakışları ile baktı.
"Hehehe çok şirinsin Mela. Çekil de geçelim. Kapatma kapıyı arkadan bizimkiler geliyor."
Gülen Mela "Evvet canım biliyorum şirin olduğumu yavuz hırsız diye de sana diyorlardı sanırım geç hayde geç." deyip Çamer'e cevap hakkı tanımadan mutfak kısmına geçti. Akşamı hayr olsaydı iyi idi tabiri caizse kıç kadar evde kaçamazdı da Çamer'den.
Çamer'den kısa süre sonra Hocazadeler de eve giriş yaptılar. Ev az odalı bir ev olmasına rağmen geniş evdi ama yine de onca insan çok fazla gözüktü Mela'nın gözüne.
Yemek neşeli geçiyordu. Herkes de bir nebze durgunluk vardı ama nedense aynı anda neşeli bir şekilde de muhabbet ediyorlardı. Yemeğin sonuna doğru Mehmet dede önce hafiften öksürüp sonra söze girdi. Mehmet dedenin öksürmesi ile herkes pür dikkat Mehmet dedeye döndü.
"Uşaklar yarun buyuk gündur herkas guzelca hazurlanup gela. Ben anlamayrum bu işlerdan bizim zamanumuzda yokidu boyla buyuk toplantular bilursunuz napacanuzu yarunun ertasu herkas İdrusumun evunda kahvaltuya gelecadur. O vakut konuşacamuz vardur. Oğa gore. Herkas yarun kim ne dersa desun geçişturup net konuşmaya. Anladunuz mu??"
Mela bu konuşma üzerine biri artık anlatabilir mi ne oluyor Allah aşkına demek istese de kendini tutup çaycıyı çalıştırmaya mutfağa geçti. Yemek yarım saate kadar biter ve büyükler başta olmak üzere ahali çay yok mu çay demeye başlardı.
Çayı ayarlayıp bardakları tepsiye diziyordu ki
"Yemekleri nereden söyledin şirin kız. Tam bi Karadenizlinin elinden yapılma olduğu belli. Bilelim de arada bizde şirkete söyleyelim yada özel günlerimiz için o restorana gidelim."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
