SEVDALUK - TAMAMLANDI ♡

Bölüm 69 - FİNAL

               Hikayemize bu bölümde final diyelim mi.. Sonrasında özle bölümler ile devam ederiz elbet ara ara :)

           Bu bölüme kadar okuyan, yorumlar yazan, bekleyen, beğenen, Mesaj yazıp soran herkese çoook çok teşekkür ederim. Öyle yazayım demiştim içimde kalan bir hevesti bu. Ama çok sağolun bana yol arkadaşı oldunuz bu macera da. İyi ki iyi ki varsınız efenimm :) 

           Bir de Sevda ve Ömer'in hikayesi var ilk 3 bölümü yayınlanmış olan. İsmi Bizde Böyle olan. Ona da beklerim efenim. :)

      Mela karşısına geçmiş tam olarak bu havaları oymasını bilmese de geniş omuzunu açmış ona eşlik eden Çamer'in gözlerine bakarak oynadığı türkünün bir kısmına eşlik etti...

"A benim aslan yarim Duvara yaslan yârim Duvar cefa çekemez Sineme yaslan yârim..."

Ya şimdi Çamer'i kim tutacaktı..........

----------

           Hafifçe açtığı gözlerini duyduğu kapı sesi ile kocaman açtı Mela.. Birisi ya da birileri alacaklı gibi çalıyordu kapıyı. Hızla odasından çıkıp kapıyı açmak için hareket etse de üzerinde sabahlığı olmadığını fark edip odaya geri döndü. Ki sonrasında duyduğu sesler ile kapının açıldığını anladı. Bir an günlerden cumartesi olduğunu unutmuş telaşe düşmüştü. Ah bir de tabi uyku sersemliği..

Kapıyı açan Çamer idi çünkü onlar artık evlenmişlerdi. Bir de üzerinden altı ay gibi bir süre geçmişti. Ah ne güzeldi be.. Her sabah gözlerini açınca ilk onu görmek, onun sesini duymak, nefesini nefesinde hissetmek.. 

Gelenlerin sesini duyunca şaşkınlığı bir hayli daha arttı Esvera ve eşinin burada ne işi vardı. Pnlar Artvin'de yaşıyordu sonuç olarak. Sabahlığı üzerine geçirmek yerine hızla bir kot bir kazak giyip hızla odadan çıktı.

Ellerinde bavul yüzlerinde kocaman gülümseme ile odada montlarını çıkaran ikiliye koçman sarıldı Mela. Kulağına yaklaşan Çamer'in "Bana da sarılsana be" demesi ile dirseğini adamın karnına geçirip çayı koymak için mutfağa geçti büyük adımlar ile. Aylar geçmişti ama Çamer aynı aşkla yılların acısını çıkartırcasına seviyordu onu. Merhamet ile sevgi ile aşk ile. Hepsi birlikte seviyordu onu. İçin de Onu hep seven  ve buruk  kalan Mela'ya öyle iyi geliyordu ki bu sevda dolu halleri. 

Çayı ayarlamış mutfak masasına şık bir kahvaltı hazırlarken Çamer Esvera ve eşini misafir odasına almış ve mutfa gelmişti. Bİr de beyi (--ki o artık Mela'nın Eşi idi Beyi idi ve Mela ona bu şekilde seslenmekten büyük haz alıyordu---) ona pek yardımcı oluyordu her konuda böyle hayat arkadaşı dost başınaydı. Mela'dan hızlı bir öpücük çalmış gevrek boyoz almak için çıktı evden.

Eşinin çıkması ile yanına gelen Esvera ile kahvaltıyı hazırlamış sonra hep birlikte afiyetle kahvaltı yapmışlardı.

 Esvera ve eşinin geliş sebepleri de belli olmuştu. Bebek sıkıntıları vardı. Onlarda evleneli kısa süre olsa da bebek istemişler ama kısa süre de olmayınca yine de bir doktora gözükelim düşüncesi ile hareket edince sıkıntılı bir durum olduğu  ortaya çıkmıştı. İki genç de çözümü burada bulacaklarını düşündükleri  için doktor ile görüşmek üzere gelmişlerdi. Doktorda şifa olurdu inşallah..

Aslında Mela'da isterdi bebek ama Çamer'den çekiniyordu az biraz. Laf arasında konuşurken Çamer sana doymalıyım ben henüz erken kızılım demişti. Bu Mela'nın hem hoşuna gitmiş hem de ikisinden bir parça olacak olan bebek düşüncesinin verdiği o tatlı histen kendini geri alamamıştı. Çamer'in yaşından vursam diye düşünmüş ama bununda sevdiceğinde endişe ve üzüntüye sebebiyet vereceği düşüncesi ile bir şey de dememişti. Gerçi erkek dediğinin de çok geç yaşlara kadar çocuğu oluyordu ya neyse..