SEVDALUK - TAMAMLANDI ♡

Bölüm 46

   Ben geldimmm. Yeni bölümü anca tamamlayabildim. Çünkü sınavlar vardı.Şu üç gündür tamamlayıp bölümü atmak istesem de bu gün bitirebildim. Keyifli okumalar. :)

        Çamer yıkılmış ve bitmiş hissediyor. Ama buna rağmen vazgeçmek istemiyordu. İlla ki bir yol olmalıydı demi?

"Mela ben seni hayatımda istiyorum. Evimde istiyorum. Sabah kalktığım zaman ilk göreceğim yüzün sen olmasını istiyorum. Elbette hatalarımın farkındayım. Bir ömür sen bir gün beni affetmiş olsan da ben kendimi af etmeyeceğim. Ama gözüne kaşına kurban olduğum bir çözüm yolu olmalı. Beni senden mahrum etmeden bir çözüm yolu olmalı bizim için.." 

Mela yüzünde manidar bir gülümseme ile iki elini birden dizine vurarak 

"Şimdi.. Net olması gereken bir kaç konu var senin o geçmişin her hangi bir şekilde karşımıza çıkara ben senden ayrılmama gerek kalmaz direk büyüklerimiz beni senden alırlar  bu biir.. İkincisi Seni az önce dediğim gibi her şey için af etmiş olsam da bazı şeyler için içten içe bir ömür af edemeyeceğim sanırım. Bunu bil bana ona göre yaklaş Çamer!. Ve son olarak büyüklere biz sözü attık hadi baştan başlayalım desek çok müsaade edeceklerini zannetmem ama benim bir şeylerin kanıtlanmasına ihtiyacım var Çamer. Mesele senin aşkına mesela beni ikna etmene.. " 

Çamer sanki otuz küsur yaşında değilde yirmili yaşlarının en başında bir birey gibi heyecan ile yerinden kalktı.

"Sana söz veriyorum Mela. Söz veriyorum!.. İçindeki kırgınlıkların bile yok olmasını sağlayacak bana sonsuz güvenecek kadar samimiyetimi anlayacaksın. Bir ömür kollarımın altında kalbimin içinde saklayacağım seni."

Mela ben bilmem der gibi omuz silkti. Çamer'e göz kırpıp 

"Artık ötesini berisini bilmem ama sen anladın ne demek istediğimi" diyerek yerinden kalktı. 

"Şimdi eve gidelim ve herkes ile konuşalım onlar da yoruldular yıprandılar biz yüzünden" 

Tamam diyerek kalkıp ortalığı ayarlayan Çamer'e 

"Büyükler ile konuşurken bana katıl olur mu Çamer" diyen Mela'ya Çamer sadece başını salladı.

Omuzunda bir tüy kadar hafiflik hissi vardı Çamer'in. Sonunda içinde ki o değişik hissi anlamlandırmış. Kendi kendine 'Ben Mela'ya aşıkmışım ya'(Hadi ya :D) diyerek ortalıkta bir müddet Mecnun gibi dolanmış olan onca olaydan sonra Mela'ya aşkını itiraf edebilmişti. Mela'sı ona kendini bırakmasa da sevdasını söylemişti ya Mela ona açık bir yol bırakmıştı ya Çamer şimdilik başka bir şey istemezdi. Ama zamanla hem gönlünü hem evini her şeyini Mela ile paylaşacaktı. Sadece biraz zaman gerekiyordu onlara..

Bütün yolu sessizlik içerisinde geçiren iki genç  eve geldiklerinde zengin bir sofra da oturan neşeli yemeklerini yiyen ev ahalisi ile karşılaştılar. Oysa Çamer geliyoruz demiş moraller nasıl diye soran Esvera'ya sadece olumlu demişti demesine ama ev ahalisi bir kutlama içerisinde gibiydiler. 

 Mela ise şaşkınlıkla birlikte ailesinin içine katılıp neşeli hallerini paylaşmaktan kendini geri alamadı. Bahar ile Esvera'nın ortasına oturmuş havadan sudan muhabbet ediyordu neşeli neşeli. Biliyordu malum konu illa açılacak  ve illa konuşulacaktı ama biraz daha ertelenmesi Mela'nın da işine gelirdi doğrusu. Sanki öyle gergin bir ortamdan kopup giden ve sonra gelen o değilmiş ailesi değilmiş gibi yemekler yenmiş masa toplanmış herkes büyük salonda çaylarını içiyordu. Mela ile Çamer ise yan yana tekli koltuklarda otursalar da bir birlerine bakmaktan çekinir bir şekilde yanlarındakiler ile konuşuyorlardı. Derken büyük dede