Ano nga ba tayo?

Chapter 6

After a long day, our class ended I was exhausted. Gusto ko sana kumain sa labas bago umuwi but my friends have there on plans kaya eto ako nag iintay ng tricycle dahil iniwan ko ng magaling kong kapatid. 

I felt my phone vibrates kaya hinanap ko kung nasaan ang phone ko nang may tumakip sa ilong at bibig ko ng panyo dahilan ng pagkawala ko ng malay.

Nagising ako sa tawa mula sa paligid ko. "Fresh na fresh pa pare. Hindi pa siguro nagagalaw yan." Narinig kong ani nila. "Gagu wag kang ganyan. Nabubuhayan ako." Then I heard them laugh.

Napansin kong nakatali ang kamay ko sa likod at ang mga paa ko ay ganun din. Merong busal sa bibig ko kaya hinid ako makasigaw. "Mayaman daw ang pamilya niyan. May ari sila ng ilang malls at kumpanya." Narinig kong sunod na ani nila bago ako gumalaw.

"Magandang gabi, Ms. Salazar." Napakunot noo ako sa kanila.

Kahit hindi nila ako maintindihan ay nasagot pa din ako kaya nuong ibaba nila ang nasa bibig ko ay duon pa kami nag kaintindihan.

"Who the heck is Salazar?"

The one with covered of tattoo hold my jaw so tight and it hurts. "Wag ka na mag kunwari. Kilala namin ang pamilya mo at alam kong bibigyan nila kami ng malaking pera kapalit mo."

"Ikaw si Elizabeth Salazar kung hindi kami nag kakamali." Sabi nuong isa pang lalaki. I don't know who is Elizabeth Salazar. Her name is familiar but definitely she's not me. "I'm not her! Hindi Salazar ang apelyedo ko."

"Hindi mo na kami maloloko. Alam namin ang ganyang gawain." Umiling ako. "Hindi nga ako siya. I don't even know her!" Halos pasigaw na ako dahil hindi naman talaga ako yun. Gusto ko ng umuwi.

"Kapal ng muka nito mag taas ng boses." Ani nuong lalaki na madaming tattoo. 

Kaya naman nagulat ako ng sampalin niya ako. No one ever slap me before. Ang sakit ng sampal niya kaya hindi na ako muling nakagalaw. Halos maiyak na ako dito dahil sa sakit ng nararamdaman. I want to go home now.

Pinagpatuloy nila na ipagpilitan na ako si Elizabeth Salazar. "Lloyd, magpasend ka nga ng picture nuong Salazar na iyon kay Carding para mapakita natin sa babaeng ito na siya iyon." 

Ilang minuto lamang ang tinagal at lumapit sila sa akin. Dahil nakayuko ako ay hinila nuong lalaki ang buhok ko pataas para makita nila ang muka ko. Ang sakit nuon ay tuluyang nag patulo ng luha ko.

"Tangina. Hindi niya siya yun. Kamuka lang." Ani nuong lalaking madaming tattoo.

"Ano nang gagawin natin? Baka magsumbong yan sa pulis pag pinakawalan." Umiling ako bilang patunay na hindi ako mag susumbong. Pakawalan lamang nila ako. Baka nag aalala na sila mommy sakin.

"Patahimikin niyo 'to." Iyon ang huling sinabi nuong lalaking may tattoo bago lumapit sakin ang kausap niya. Nagtawag pa siya ng ilang kasama kaya lalo akong kinabahan. "Narinig niyo ang sabi. Patahimikin daw, pero dapat mabinyagan muna natin 'to." 

Nagtawanan sila lalo na nuong nagsimula ako magsisigaw dahil pinadadaan niya ang kamay niya mula sa paa ko pataas sa palda ko. I am still in my uniform kaya nakapalda pa ako.


"No. Please! Hindi ako mag susumbong." Pagmamakaawa ko. Ang mga luha ko ay nagpapatakan na sunod sunod.

"Wag ka mag alala, mag lalaro lang tayo. Hindi ka namin sasaktan." They tried to kiss me on my neck ngunit nag pupumiglas ako. I cross my legs too para hindi nila ako mahawakan duon. Ngunit nang hinawakan nuong isang lalaki ang blouse ko at hinila iyon dahilan ng pag lipad ng mga botones ko ay nawalan na ako ng pag asa.

"Tulong! Tulungan niyo ko!" I am screaming as loud as I can. I hope someone could hear me kahit na mukang malayo kami sa mga tao sa labas. "Help me please!"