Ano nga ba tayo?

Chapter 31

Gaya ng sabi niya ay ginawan niya ako ng breakfast bago siya umalis dahil may pasok pa kami. Ayon naman sa kanya ay papasok siya kaya pinauwi ko na din.

After breakfast I go straight to my room to take a bath and get ready to school. I didn't bother my brother who is drunk.

Nagdelete din ako ng ilang clips sa CCTV dahil hindi pwedeng malaman ng parents ko na magkasama kami ni Marco sa kwarto ko kagabi. Alam kong mapapagalitan ako ganun din si Kuya James na wala dito para bantayan ako.

Hindi ko man gustong makita si Marco sa school ay wala akong magagawa. Hindi ko alam bakit ako nahihiya sa kanya kung nagkita na naman kami dito sa bahay paggising ko. 

Hindi ko lang talaga kaya maalala yung kagabi lalo na ang boses ko na hindi ko na makilala dahil nadadala na din ako sa ginawa niya sakin.

Sumilip muna ako sa classroom namin, mabuti na lamang at wala pa siya. Kaya pumasok na ako at umupo sa upuan ko. "Thank God, he's still not here."

"Who's not here?" Base on his smell and voice I know who it is. "Ah, shit!" Nagulat ako sa bigla niyang pag sulpot.

I look at Marco who's in his school uniform too. Mukang hindi maganda ang umaga niya dahil nakabusangot ang muka. "Who are you looking for?"

"Ahh? Uhmm.. l-looking?.." Hindi ako maayos ang sentence ko. Hindi din ako makapagsabi agad ng palusot dahil sa gulat.  He caught me off guard. "I.. I'm not looking for anyone."

His face light up. "Really? Okay. By the way, good morning." Aniya ng nakangiti bago ako inakbayan at tinabihan. 

I tried to remove his hands on my shoulder dahil nakikita ko ang gulat ng mga kaklase ko sa ginawa ni Marco. Kahit naman hindi sila masyado nag cocomment sa issue namin ni Marco ay alam kong meron silang sariliing opnion duon.

Lalo na at madaming fans si Marco dito sa classroom namin. May nakita akong napaikot ng mata sa ginawa niya sakin. Ang ilan naman ay tila masaya para samin.

 "Marco," I whisper as I tap his hands but he didn't remove it.

Wala pa ang mga kaibigan ko. Napaaga yata ako ng pasok. I can see that they are looking at me then talking to each other. I know what that means.

He chuckled and finally remove his hands. "Relax." He whisper bago naupo sa likod ko. Nilingon ko siya ngunit nakangisi pa din siya. Umiwas na ako ng tingin dahil alam kong madaming mata ang nanonood. 

"Are you sore?" Halos mapatalon ako sa biglang gulat sa pag bulong niya sa tenga ko. I look at him annoyingly.

"Yes! So shut up. Baka may makarinig pa sayo." He chuckled at me. "Okay, love," He whisper again. I am slowly thinking of staying away from Marco, this is also for his own sake. I need too!

Duong umaga ko siyang hindi pinapansin. Trying my best na hindi mag tagpo ang mga mata namin dahil alam kong kakausapin niya ako. I try my best din na maging busy para hindi niya ako guluhin. 

Pag nagtatanong siya ay sasagutin ko siya ngunit iiwas na ako or mag oopen ng bagong topic kina Khyle tungkol sa acads. I don't want any issues again lalo na feeling ko hindi malilimutan ng mga kaschoolmate ko iyon.

Alam kong paglabas ng issue namin ni Marco ay nag iba na ang tungo nila saakin. Randam ko naman kahit pinipilit nilang itago.

I look at Marco when he tap my shoulder. "Let's go eat lunch." Aniya.

"I promise my lunch with Khyle and Mary. Maybe next time."

Tinignan ko ang mga kaibigan. Nag bigay ako ng signal na nakuha din naman nila agad kaya sumangayon.