Chapter 13

1.5K 52 5
                                        

After the mass we go straight to a restaurant that we go usually ate. I think hindi na lang siya kaklase ngayon. I think we're friedns. Friends only! Pagkatapos kumain ay wala kaming magawa kaya sabi ko sa kanya road trip na lang at uuwi din kami pag dating ng hapon. Pumayag naman siya kaya ang hyper ko sa sasakyan.

"Sing with me!" Ani ko ng nag play ang isa sa mga paburito kong kanya. I keep on making him sing with me until he did it. Binuksan ko ang binta habang kumakanta. May ilang napapatingin at may ilang nakikisabay din naman sa akin.


Nagulat lamang ako ng isara ni Marco ang bintana gamit sa control sa gilid niya. Nilingon ko siya dahil duon. "I'm sorry, love. We can't open the window they will know my car. You can do that when I am using the other car."

I forgot I'm with the super star. "It's okay. I understand." Then I continue singing again so he can feel that I'm good closing the door.


Nang kumain na kami ng snack ay sa sasakyan lamang din kami dahil napilit ko siya mag drive thru. May nadaanan kaming beach kaya napatigil kami duon at sakto mag susunset na din naman. 

I run toward the shore and pick up small seashells. I look back and Marco, he is just watching me with a smile on his face. "Look!" I called him. He come closer to me and I let him look at what am I holding.

"They are so adorable." I said then he pat my head. 

"You're adorable." Here we go again with me blushing at him. I don't know what to react so I turn my back at him then let the seashell back at the sand.


Naupo kami sa sand. Hindi siya ganun kapino pero okay lang din. Malinis naman ang beach ganun, ang sarap sa tenga pakinggan ang hampas ng mga alon. I let my head rest on his shoulder.

"Wow!" I am amused looking at the sunset. It is turning pink, violet, blue and orange in mix.

"Marco, it looks so pretty." I look at him and he is just looking at me. "Look at the sunset." I look back at it. "Did you know that pink sky means a good weather tomorrow?" Ani ko sa kanya habang pinanonood pa din ang pag lubog ng haring araw.

I get my phone and take a picture of it. I switched the camera to front. "Smile," I said then click the botton. "Again." I said and I am shock when he kiss my head.

I check the pictures. The first one he is looking at me while me smiling at the camera then the second one he is kissing my head while looking at the sunset. I look snob in that photo. "Another one. Just smile at the camera."

Kinuha niya ang cellphone ko at siya na ang nag hawak. Pareho kaming naka ngiti duon at ang ganda pa ng ngiti namin. I love it!

I saw a a rock that is slightly shape like heart. "Look! Ang astig. Ngayon lang ako nakakita ng ganitong rock." Ani ko sa kanya habang hawak hawak na iyon.

Nang mapicturan ko iyon ay kinuha niya sa akin. "Wait here." Tumayo siya at bumalik sa sasakyan niya. Naiwan akong mag isa dito kaya nag picture ako ng kaunti bago inenjoy ang sunset. I have never been in this beach.

"Here you go." Aniya ng maka balik.

Inabot niya sakin ang bato na may sulat na M&J in the middle with a date on it. "Mas maganda." Hindi ko alam ang irereact ko sa ginawa niya. Why is he like this? My butterflies are everywhere.

"Just like you," Dagdag niya pa. Lalo na akong kinikilig sa mga sinasabi niya. Lately his punch lines are getting better. Hmp.

Hinampas ko ng pabiro ang hita niya dahil nakaupo na siya ngayon sa likod ko. I lean back on him. "Stop flirting with me." He just chuckled at me. Tinitigan ko lamang ang batong iyon habang iniintay na mawala na ng tuluyan ang sunset.

Nag sisimula ng dumilim ng paalis na kami sa beach na iyon. I saw my brother texted me already saying that our parents are on there way home. Nawala sa isip ko na uuwi nga pala sila ngayon. They are so busy with there work and I am already used to it. 

Growing up naman lagi silang naalis pero nabalik din after weeks pero minsan inaabot ng months kaya nasanay na din. Naiiba lamang ang attention ko pag pinag shoshopping ako ni mommy galing sa mga bansang pinupuntahan nila.

When we are in front of our house. He was about to get out of the car when I stop him.

"No need to open the door for me. My parents are here, baka makita ka pa. But thank you for today. I super enjoy."

"My pleasure, you deserve it. It's you so why not."

I remove my seatbelt and slowly get closer to him. We meet in the middle before our lips met. I give him a simple peak kiss. I don't know how to kiss properly so I'm scared to insist. "Take care. Message me when you get home." He nodded at me. I open the door and wave at him before going inside.

"Mommy," I am shock seeing Mommy at the door way. I kiss her cheeks.

"You look blooming, anak. Who's the lucky guy?" I giggled and shake my head. 

"No one, Mom."

"I am your Mom. I know when my daughter is happy nor sad. So who is it?" I hang my arms at her arms and guide her inside the house. We sat at the couch. "His name is Marco but we're just friends, Mom." She look shock and happy at the same time.

"You mean Marco Ethan Vergara? Joke. I know it's impossible. Is it Marco from school?"

Looks like Mom knows him. "As in, Marco Ethan Vergara.. And he's from school. But.. what do you mean impossible? I am your daughter, mom." Kitang kita ko paano lumiwanag ang mga mata ni mommy sa narinig. Ngumiti pa siya ng mas ngiti sa kanina. 

"I'm just kidding, hija. Syempre sikat iyon. I didn't know. Anyways, I am a fan of his movies. We need to met this guys."

Mabilis akong umiling. "Never gonna happen, Mom. Nakakahiya. Mag kaibigan lang naman kami nuong tao."

Yung tingin niya ay parang hindi niya gusto ang idea ko. "It is gonna happen. Don't come home tomorrow without him. We'll be expecting him for dinner. I'll prepare everything." Sa sobrang saya niya ay nakanta pa siyang umalis. 


Wala na akong nagawa kung hindi ang mahiga sa sofa. Paano ko mapapapunta dito si Marco bukas. Baka ayaw niya or busy siya. Biglaang naman masyado si mommy pero biglaan din naman ako minsan mag yaya sa kanya.

No. Iba iyon syempre. Makikilala niya ang parents ko bukas kung papayag siya. Magkaibigan lang naman kasi kami bat pa may ganito. I don't think telling the truth with Mom is good.

That night we had a late night talk through call. I didn't say anything about what Mom's plan. May hiya pa naman ako kahit konti sa kanya. Baka isipin niya na ang fefeeling ako dahil nasa introduce to the parents na ako. Ayoko ng ganun.

Next morning, busy si Mommy sa pag sasabi kay Daddy sa plano niya. Dad is not an old school type of father. Okay lang sa kanya ang may makilala akong lalaki basta kilala din nila. "James, come home early later. We have a family dinner. Bring Mary too, okay?" He just nodded.

Since Mary is my friend, hindi na nahirapan ang lahat na mag adjust sa kanya. Our parents already knew her since elementary days so they are good with her.

Now that I am walking towards my classroom ay mas lalo akong kinakabahan. Tingin ko mas mabuti na sinabi ko sa kanya nuong gabi kaysa ngayon na face to face ko siyang tatanungin. Sana hindi ako mapahiya.

Ano nga ba tayo?Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon