She's the Legend

Orion -- 6

Binuksan ko ang mga mata ko kahit pa antok na antok pa ako. I couldn't sleep well last night. How can I?

Nagalit si Titus sa 'kin. He's nice and sweet kaya nakakalungkot na galit siya sa 'kin.

Habang si Orion naman susubukan daw ang magmahal. I must admit, he's stuborn and such pero nang sabihin niya sa 'kin iyon, I felt his sincerity.

Sa maiksing panahon na nagkakilala at nagkasama kaming tatlo, masasabi kong ginagawa talaga nila ang kailangan nilang gawin. Ako lang talaga 'tong hindi pa tanggap ang kapalaran ko.

Iñigo kept convincing me about choosing as soon as I can. Kilala ko siya, hindi niya ako mamadaliin kung hindi naman importante.

Hindi ako sigurado sa bagay na hinihintay ko para makumbinsi ko ang sarili sa tungkuling ipinapataw sa 'kin. Another monster? Another out-of-this-world creature? I don't know.

I hope I could convince my heart before somebody gets into trouble.

Alamat man ako sa mundo nang mga kakaibang nilalang na kasama ko. Pero dito sa mundo ng mga tao, ordinaryo lang ako. I still need to make a living.

Matapos kong iligpit ang higaan ko ay dumeretso ako sa kusina para makapagtimpla ng kape. To my surprise, Iñigo was there already making one coffee for me.

"Magandang umaga." Pagbati niya sa 'kin. Matipid na ngiti lamang ang naisagot ko sa kanya. "Mukhang hindi ka nakatulog nang mabuti." Aniya habang inaabot sa 'kin ang tasa.

"Salamat. Oo eh" Tila naramdaman ni Iñigo ang bigat nang nadarama ko.

"Pasensya ka na Esmé, kailangan lang talaga naming gampanan ang tungkulin naming mga Henki para sa kaligtasan ng mundo."

"Henki?"

"Henki ang tawag sa aming mga nagmula sa iba't ibang mundo. Pwedeng ikumpara sa espiritu o lamang lupa, mga tawag na mas kilala rito sa mundo ninyong mga tao."

"Ibig bang sabihin, isa rin akong Henki?"

"Oo, pero hindi pa ganap. Mabubuo lamang ang pagiging isang Henki mo kung makikipag-isa ka sa isa ring Henki."

Mabigat na buntong-hininga na lang ang naisagot ko kay Iñigo. Heto na naman kasi kami sa pakikipag-isa.

I was saving myself for someone I love. To someone who I will give my life to.

"Pasensya ka na sa 'kin Esmé. Isa rin kasi sa mga tungkulin kong bantayan ka at masigurong sa nakatakdang Henki ka lamang makikipag-isa."

"Naiintidihan kita. 'Di bali, pag-iisipan ko 'yang mabuti." Tumayo ako kahit pa kaunti pa lamang ang naiinom ko sa kape.

"Hindi mo man lang ba kakainin ang almusal mo?" Aniya na saglit kong nilingon.

"Baka ma-late ako sa trabaho."

"Kung tutuusin, hindi ka na dapat nagtatrabaho dahil delikado ang buhay mo."

Kung iisipin tama siya, pero paano na lang ang mga gastusin sa bahay. At kahit pa mayaman siguro ako, hindi rin ako magtatagal sa bahay na ganito ang mga kasama ko.

"Maaga akong mababaliw kung dito lang ako sa bahay." Pilit akong ngumiti.

Sa pagkakataong iyon ay hinayaan na ako ni Iñigo. Batid kong naramdaman niya ang bigat na nasa puso ko.

He was never wrong about my feelings. Kilalang-kilala niya talaga ako.

Matapos akong maghanda nagtungo muna ako sa likod bahay upang humiling sa maliit naming lawa nang kaligtasan at gabay sa mga desisyong kinailangan kong gawin. Doon kasi nakatayo ang isang altar kung saan kami madalas manalangin nina mama at papa.