She's the Legend

Book2 ~ Trance ~ 11

She is awakened.

A familiar voice surrounded the darkness. It was so dark and I couldn't see anything.

The moon awakened the Blood of Cosmos.

Gush of wind thrust my body, keeping me from walking these dark never-ending space.

Your blood is the most powerful of all.

A sparkle of light caught my eye. Sinubukan ko abutin ang liwanag pero malayo pa pala ito.

We died and rebirthed only to search for you.

Takbo ako nang takbo ngunit wala akong napapala. Hindi ako makalapit sa katiting na liwanag na nasa harapan ko lang.

I stopped. I was tired. Napaluhod na lamang ako sa pagod. Handang-handa na akong sumuko. But then a scent filled my nostrils.

Lavender. I smell Lavender.

Even not knowing what it was, I turned around to look something or someone to where it is coming from. I don't know. Hinahanap ko kung saan nangagaling ang amoy na pamilyar sa akin.

Orion, mahal ko.

Nagising ako mula sa wirdong panaginip. I don't know exactly what happened there. It left me breathless. Hindi ko alam kung bakit ko iyon napanaginipan.

"Orion..." I said his name once again. Who is he?

My heart throb like thunder. Nakaramdam ako ng pang-iinit ng kalamnan. Like as if, my body wants to tell me something about that name but my mind couldn't figure it out.

"Argh!" I almost screamed in pain. May kung anong hapdi ang tumusok sa kamay ko. Ngunit bago ko pa man makita iyon, narinig kong bumukas ang pintuan.

"Esmé, you're awake?"

Lumingon ako sa pintuan na kung saan nanggaling ang boses. It was Leo. But what he stated, feels like something I've heard before but from someone else.

Tumango ako. "Binabatayan mo ba ako?" I asked him. Ang sabi niya sa akin bago matulog, nasa kabila pa ang kwarto niya. Silid na kung saan dapat kami magkasama ngunit hindi niya raw ako pipilitin kung hindi pa ako handa.

Hinahawakan ko pa rin ang mahapdi kong kamay. Hindi ko iyon matignan dahil nakatingin si Leo. Suddenly, I feel like I need to hide it from him.

"Narinig lang kitang sumigaw kaya nagising ako."

Hindi lingid sa itsura niya na bagong gising lang siya. Magulo ang kanyang mahabang buhok, kinukusot pa niya ang mata niya at wala siyang pang-itaas na damit. If I wasn't in Atmos, I could easily say he looks like a regular human being.

"Nanaginip lang ako." I said.

Kunot noo siyang tumingin sa akin. He titled his head a little.
"Did she just--"

"No. She didn't. Hindi ko nakita si Sergine." Paliwanag ko. "Matulog ka na ulit."

Tanaw ko na madilim pa sa labas ng bintana. Iilang oras palang siguro akong tulog.

"I'll sleep here." Tuluyang pumasok si Leo sa kwarto. "I can't let you have nightmares again."

"No need Leo. Nakalimutan ko lang magdasal kanina kaya masama ang naging panaginip ko."

Hindi ko matitignan ang mahapdi sa kamay ko kung nakalapit siya.

"Gusto mo ba sabay na tayong magdasal?" Hindi ko inaasahan ang sinabi niya. How can he know things like this? He is not even a human.

"I-I can do this on my own. Please Leo, gusto ko pang magpahinga." Mayroong kung anong sakit na tila ba kuryente na dumaloy sa katawan ko. Para akomg pinparusahan ng katawan ko sa tuwing aayaw ako sa sasabihin niya.