Καταλαθος αδερφος 2

Κεφαλαιο 3ο

"Λια" Λεει και με κοιταει μεσα στα ματια.

"Μαλιστα" Απανταω και κουναω περα δοθε το κεφαλι μου.

"Που ταξιδευεις παιδι μου; Πες μας τι εγινε το 1912" Μου ξαναλεει ο καθηγητης.

"Δεν ξερω" Απανταω και ξαναξαπλωνω στο θρανιο.

"Μετα το διαλλημα σε θελω" Μου λεει και εγω κλεινω τα ματια μου.

[...]

"Λια κοπελα μου" Ακουω μια βαρια αντρικη φωνη και πεταγομαι.

"Θελω να μιλησουμε" Μου λεει ο καθηγητης. Α μαλιστα...

"Τι θελετε να πουμε; Οι αλλοι εφυγαν πρεπει και εγω να φυγω" Του λεω αποτομα και σηκωνομαι αλλα με κραταει απο το χερι. Ε ρε πεισμα ο γερος!

"Παιδι μου, πες μου τι εχεις! Τι εχει γινει; Εσυ ησουν η πρωτη μαθητρια εδω μεσα. Και τωρα εισαι μια μετρια προς κακη μαθητρια. Γινεται κατι στο σπιτι;" Με ρωταει και εγω χαζογελαω.

"Τιοιτα δεν γινετε γερο. Απλα βαρεθηκα να διαβαζω και να ειμαι το καλο παιδι. Φτανει" Απανταω ειρωνικα και σηκωνομαι πανω.

Ανοιγω την πορτα και αμεσως πεφτω πανω σε καποιον. Και αυτος ο καποιος δεν εχει καλες προθεσεις!

"Λια" Μου λεει με ενα αυταρεσκο χαμογελο και εγω αηδιαζω μονο και μονο που τον βλεπω.

"Γεια σου Ακη, και αντιο" Του μιλαω αποτομα και κανω να φυγω.

Ξαφνικα μου κραταει σφιχτα το χερι μου και με γυρναει αποτομα προς το μερος του. Ενας οξυς πονος κατακληει το σημειο του χεριου μου και κλαψουριζω κλεινοντας δυνατα τα ματια μου απο τον πονο.

"Ασε με ποναω" Του λεω με λιγμους και κραταω τα δακρυα μεσα μου οσο μπορω.

"Εξετιας σου... Εξετιας σου βγηκα απο τον κυκλο. Μπασταρδη" Μου λεει με μισος και μου κραταει ακομα πιο σφυχτα το χερι μου.

"Ασε με δεν ξερω για ποιο πραγμα μιλας Ακη, ποναω" Του λεω ενω δακρυα τρεχουν απο τα ματια μου και τον σπρωχνω μακρια μου.

"Θα πονεσεις. Θα πονεσεις πολυ αλλα θα σου αρεσει θα δεις" Μου λεει και με τραβολογαει για να τον ακολουθησω.

Περπαταμε στο μηκος του διαδρομου με αυτον μπροστα μου. Δεν μπορω να φερω αντιρηση θα ειναι μοιραιο. Δεν ξερω τι ειναι ικανος να κανει.

Καθως περπαταμε στριβουμε σε εναν αλλο διαδρομο και τον νιωθω να σταματαει μπροστα μου.