Καταλαθος αδερφος 2

Κεφαλαιο 31ο

"2.30" Λεει η ταμειας και της τα δινω.

Χαμογελαει και μου πιανει το χερι, α καλα.

Μπαινω στο αμαξι και βαζω μπρος. Σαν μαλακας, της πηρα παγωτο και πηγαινω σπιτι της... Λες και ειναι καμια σημαντικη ασπουμε. Τεκαν. Ενα 16χρονο σπαστικο που μπλεκει σε μπελαδες παντα.

Αλλα γαμωτο εχει κατι ελκυστικο, που με κανει να ειμαι ολο και πιο κοντα της καθε μερα. Σαν φιλος. Παντα.

Φτανω και βγαινω εξω. Χτυπαω το θυροτηλεφωνο και αμεσως ανοιγει.

"Ερικα;" Ρωταω αφου εχει ανοιχτη πορτα και μπαινω μεσα.

Βλεπω ενα αγορι μικρο στην ηλικια της περιπου χωρις μπλουζα. Μαλιστα...

"Η Ερικα;" Τον ρωταω και αυτος σηκωνεται απο τον καναπε.

"Νικος" Ατσα εχει και ιδιο ονομα με μενα. Καλη φαση.

"Μια απο τα ιδια" Λεω και μου ξεφευγει ενα γελακι.

"Της εφερες παγωτο;" Ρωταει με ενα ειρωνικο χαμογελο.

Τι λεω τωρα ο μαλακας;

"Οχι... Απλαααα της χρωστουσα... Και... Της εφερα... Παγωτο. Τεσπα. Εσυ ποιος εισ-"

"Γεια" Πεταγεται απο το πουθενα η Ερικα και ουαου. Εχει εναν κοτσο οτι να ναι αλλα τελειο ταυτοχρονα και μια μεγααααλη μπλουζα, που υποθετω ειναι αυτουνου διπλα μου. Του... Νικου.

"Γεια σου ζουζουνι" Πεταγεται ο αλλος απο διπλα μου και πηγαινει και την φιλαει στο μαγουλο... Μαλιστα μαλιστα.

"Παρε το παγωτο" Της λεω αποτομα και της το δινω. Το κραταει και εχει ενα χαμογελο καπως περιεργο.

"Πρεπει να φυγω" Ανακοινωνω και φτιαχνω την μπλουζα μου.

"Γνωριστηκες με τον αδερφο μου;" Με τον ποιο; Γαμω την πουτανα μου τρομαξα. Νομιζα... Βασικα γιατι τρομαξα. Τι παθαινωωωωω;;

"Ναι εχουμε και ιδιο ονομα. Χαρηκα" Λεω και του δινω το χερι μου.

"Και εγω. Τρομαξες ε;" Με ρωταει και με χτυπαει στην πλατη.

"Ασε φιλε"

"Εννοω ασε οχι... Καπως ετσι τελος παντων" Τι στον πουτσο λεω. Νικολα τρλειωνε συγκεντρωσου απλα φυγε απο εκει θα πεις κιαλες μαλακιες!

"Οπως ειπα πρεπει να φυγω!" Λεω βιαστικα και ανοιγω την πορτα.

Κατεβαινω τρια τεσερα σκαλια καιιι ακουω την φωνη της. Παλι.