Καταλαθος αδερφος 2

Κεφαλαιο 4ο

"Ελα ρε μαμα" Φωναζω και καθομαι στην καρεκλα με σταυρωμενα χερια. Αν δεν με αφησει θα σκασω!

"Λια ειπα οχι!" Μου λεει θυμωμενα και γυρναει την σελιδα απο το περιοδικο που διαβαζει.

"Μαμα!!!!" Φωναζω και αυτη με κοιταει.

"Α για να σου πω Λια! Επειδη εχεις εσυ αφηβεια και επειδη τωρα σου καρφωθηκε στο μυαλο να πας σε ενα μπαρ μαζι με τον Νικολα και τον Αγγελο δεν θα με πριξεις εμενα! Ειπα οχι, ο πατερας σου ειναι στην δουλεια" Μου λεει και βαραει το περιοδικο στο τραπεζι.

Σηκωνομαι πανω αποτομα και αναιβενω τις σκαλες βαροντας τα ποδια μου. Θελω να κλαψω τοσο πολυ απο τα νευρα μου!

Μπαινω στο δωματιο μου και κλεινω την πορτα με δυναμη πισω μου.

Ξαπλωνω με φορα στο κρεβατι μου και σταυρωνω τα χερια μου.

"Δεν ειναι εδω ο πατερας σου.. Μπλα μπλα" Μονολογω και κουναω τα χερια μου περα δοθε.

"Μαλιστα" Ακουω μια φωνη απο διπλα μου.

Γυριζω αποτομα και βλεπω τον Αγγελο με ενα μεγαλο χαμογελο να προσπαθει να μην γελασει.

"Πως μπηκες εδω;" Τον ρωταω μπερδεμενη και αυτος γελαει.

"Απο την πορτα νομιζω" Με ειρωνευεται; Α λιγα τα ψωμια σου Αγγελε!

"Ωραια τωρα βγες εξω. Εχω νευρα" Του λεω και γυριζω πλευρο. Με πιανει απο την μεση και με ξαπλωνει ανασκελα και αυτος απο πανω μου χωρις τα σωματα μας να ακουμπανε. Στηριζεται στο κρεβατι με τον αγκονα του και τα γονατα του και εγω εχω κοκαλοσει απο κατω του. Ειναι... Καπως... Αβολο;

Γλειφει τα χειλια του και κοιταει εξω απο το παραθυρο αφηνοντας μου να εχω την υπεροχη θεα των γωνειων του. Χμμ...

"Κατω τα νυχια γατουλα" Μου λεει και μου δειχνει τα δοντια του, σαν σκυλι που γαβγιζει αθορυβα. Οκ... Ειναι ομορφος!

Τα μαλλια του πεφτουν ανακατα στα ματια του και τα χερια του διπλα μου ειναι σταθερα στα ασπρα σεντονα. Δυσκολο να αναπνευσεις υπο τετοιες συνθηκες αλλα ενταξει. Θα ζησω.

"Θελω να..."

"Τι;" Με ρωταει και με κοιταει στα ματια. Εδω θα μεινουμε;

"Να ερθω μαζι σας σημερα" Λεω και κοιταω αλλου. Το παιζω θυμωμενη αλλιως δεν προκειτε να με αφησει.

"Δεν νομιζω" Μου λεει και σηκωνεται απο πανω μου. Γκρρρ

"Μα γιατι; Δεν θα κανω κατι! Μαζι σας θα ειμαι ολη την ωρα θα ειμαι ησυχη! Ποτε δεν με περνετε Αγγελε!" Παραπονουμε και ανακαθομαι στο κρεβατι.