Καταλαθος αδερφος 2

Κεφαλαιο 30ο

"Εμεις οι δυο φευγουμε" Λεει ο Λια και χασμουριεται. Υπεροχα.

"Και εγω την κανω" Λεω γρηγορα και περνω το τζακετ μου.

"Ε τοτε παρε την Ερικα μαζι σου να την πας σπιτι" Λεει ο πατερας μου με υφος και με κοιταζει ντεντ του δε αι και γαμω τα αγγλικα.

"Ε τοτε λεω να μεινω εδω να κοιμηθω! Σπιτι... Μπηκε ενα κουναβι. Και βλεπει τηλεωραση. Και δεν θα μπορω να δω νοβα σπορτς. Και σορτς. Και κωλ- Τεσπα, να μεινω εδω;" Πως τα ειπα τοσο γρηγορα ο πουστης;

"Ενταξει" Απανταει και συνεχιζει το ντεντ αι (αϊ για οσες θα χρονοκαθηστερησουν να το πιασουν, οπως και εγω αν το διαβαζα αρα παρτε μια χειρα βοηθειας παιδια μου)

"Ερικα μεινε και εσυ! Ουτοσιαλος αυριο πρεπει να προσεχεις την μικρη νωρις το πρωι!" Δεν παιζεται αυτο που ζω.

ΛΕΩ ΘΑ ΦΥΓΩ, ΝΑ ΡΘΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ ΜΑΖΙ ΜΟΥ. ΛΕΩ ΝΑ ΜΕΙΝΩ ΝΑ ΜΕΙΝΕΙ ΚΑΙ ΑΥΤΗ. ΔΕΝ, ΘΕΛΩ, ΝΑ, ΤΗΝ, ΒΛΕΠΩ!

Πεταω το τζακετ στον καναπε και πηγαινω στο δωματιο μου (παλιο οποος αναρωτιεται).

Ξαπλωνω στο κρεβατι και βγαζω την μπλουζα μου. Κοιταζω τους κοιλιακους μου *ενα πληθως γυναικων με σαλακια οταν το διαβαζουν* και γελαω. Ολες αυτα θελουν!

"Νικο η μαμ- Χριστε και Παναγια" Λεει ο μπαμπας μου καθως ανοιγει την πορτα πιο γρηγορα απο τον φλας (στανταρακι)

"Θα ερθει για παρεα η Ερικα. Μην πεις ουτε κανεις καμια βλακεια!"

"Οχι δεν θελω. Να κατσει με την μανα εγω τι φταιω;" Λεω αυτο που οντως νιωθω για αυτην, και για ΤΟΣΟ κακη μου τυχη πεταγεται απο τα πλαγια μια μικρουλα Ερικα.

Παρτα μαλακα.

"Εννοω... Ναι φυσικα και μπορει να ερθει!" Συμπληρω ω πιο ψευτικα και απο ενα πενταχρονο και η Ερικα χαμογελαει αμηχανα.

Κλεινει την πορτα και στεκεται μπροστα της.

"Κατσε" Αναφωνω και της δειχνω το κρεβατι.

Αυτη προχωραει δυστακτικα και καθεται στο κρεβατι. Θεε μου ειναι τοσο μικρουλα!

"Εισαι πρωτη λυκειου;" Την ρωταω και αυτη νευει.

"Εγω τελειωνω φετος" Την πληροφορω. Να ξεκαθαριζουμε τα πταγματα.

"Το ξερω" Απανταει με ενα χαμογελο.

"Τι θες να κανουμε;" Ρωταω μετα απο λιγη ωρα. Να παιξουμε την κολοκυθια;

"Θαρρος ή αληθεια;" Ρωταει. Ελα Χριστε και Παναγια. Ποτε ξεψαρωσε αυτο; Εγω πριν λιγο την θυμαμαι με σταυρωμενα χερια και ενα αμηχανο χαμογελο μεχρι τα αυτια!