Καταλαθος αδερφος 2

Κεφαλαιο 39ο

"Απλα πειτε μου πως ακριβως εγινε" Φωναζω και αυτοι με κοιταζουν τρομαγμενα.

"Ε να.. Ηρθε αυτος ενω εγω επινα λεμοναδα, ή πορτοκαλαδα δεν θυμαμαι. Και αρχισε να..."

"Σου την πεφτει!!!" Τα νευρα μου... Εχουν φτασει στο απροχωριτο.

"Οχι!!"

"Νικολα. Ηρεμησε. Και να το εκανε δεν εγινε απολυτως τιποτα. Γιαυτο ηρεμησε" ΠΩΣ ΝΑ ΗΡΕΜΗΣΩ;

"Και εσυ ρε μαλακα. Τι δεν μιλαμε τωρα;;; Κοτα;;;" Τον ρωταω και τον βαραω στο σβερκο.

"Ελα ρε βλακα που να το ξερω οτι εσυ και η Ερικα το τριβατε το πιπερι;" Μαλακα θα το βαρεσω χωρις πλακα.

"Εγω στα νιατα μου κλευτηκα με τον Τακη, τον γιο του μπακαλη. Και με πηρε, και με εβαλε κατω. Με εκανε να πω τον δεσποτη Παναγιωτη! Τωρα, αλλο που ο μπαμπας μου ηταν δεσποτης. Θεος χωρεστον.." Λεει η Μαλθαπω και ανοιγει περισσοτερο την μουσικη.

Βαζει μουσικη δεκαετιας του 60' και αρχιζει να χορευει.

"Ειχα μια αφανα να με το συμπαθειο. Και την κουνουσα περα δοθε, περα δοθε σαν-..."

"Το κεφαλι του Αλεξανδρου οταν θα τον πλακωνω" Πεταγομαι και ολοι σταματανε να μιλανε.

Επιτελους φτανουμε κατω απο το σπιτι μου και κατεβαινουμε.

Εγω, η Ερικα, ο Αγγελος και η Λια.

Ευχαριστουμε την κυρια Μαλθαπω για ολα αυτα που εκανε για εμας και ανεβαινουμε πανω.

Ξεκλιδωνω την πορτα και μολις μπαινουμε μενω αναυδος.

Η μανα μου, ο πατερας μου, η θεια Δαναη και ο Θειος Λουκας.

Οκ, αυτο, ειναι, ακρως, περιεργο.

"Που ησασταν ολη την ημερα; Περιμεναμε τοσες ωρες!!! Ηρθε η θεια σας απο τοσο μακρια να σας δει και εσεις;" Εμ

Κατι παει παρα πολυ λαθος εδω για περα.

Παρα, μα παρα πολυ λαθος.

"Νικολα;" Γυρναει η Λια και με κοιταζει.

"Ηξερες κατι απο ολο αυτο;" Ρωταει και δειχνει ολους τους αλλους να καθοντε στο τραπεζι.

"Οχι. Νομιζω ουτε εσυ ε;" Την ρωταω πισω.

"Εεεε μπααα" Σταυρωνει τα χερια της και εγω γελαω.

Καθομαστε ολοι μαζι στο τραπεζι και ετοιμαζομαστε να φαμε.

"Ωραιαα τωρα που κατσαμε, αρχιζω" Φωναζει ο πατερας μου και σηκωνεται ορθιος.