Καταλαθος αδερφος 2

Κεφαλαιο 34ο

Nικολας POV

Αυτο που εγινε δεν θα ξαναγινει. Οχι γιατι δεν πρεπει, επειδη δεν θελω!

Δεν ξερω τι σκατα επαθα και το εκανα... Την φιλησα. Ειναι μια δεκαεξαχρονη που δεν ξερει να φιλαει καλα και με μπλεκει σε μπελαδες. Μια χαρα ηταν η ζωη μου πριν την γνωρησω!

"Σειρα σου!!!" Με σκουνταει ο Αγγελος και τον κοιταζω θυμωμενος.

"Παιζεις ντε" Ξαναλεει και αφηνω το ποτο μου στον παγκο.

Παιρνω το ποτυρι με το υγρο και το μυριζω. Τοσο εντονη μυρωδια. Σε μαστουρωνει μονο που το μυριζεις.

Αφηνω το υγρο να καταιβει μεχρι το στομαχι μου και καιει παρα πολυ. Το αντεχω ομως και αφηνω το ποτυρι κατω με δυναμη. Ουισκι. Το αγαπημενο μου.

Με την σειρα, εφτασε ξανα η ωρα να ξαναπιω. Εχω πιει... Ουτε και εγω θυμαμαι.

Αφηνω και το τελευταιο ποτυρι κατω, και κοιταζω δεξια και αριστερα.

Κατα κακη μου τυχη, το ματι πεφτει πανω στην Ερικα.

Ειναι οντως ομορφη...

Πενεμορφη.

Φοραει ενα μαυρο φορεμα και κοκκινες γοβες, ή πλατφορμες ή οπως λεγοντε. Κοκκινο κραγιον, που κανει τα χειλη της ακομα πιο δελεαστικα απο πριν... Δεν ξερω τι παιζει μεσα μου, αλλα με εχει τρελανει.

"Ξεκολλα λαθος κοπελα κοιτας" Ακουει μια γυναικια φωνη και ναι... Φυσικα!

"Την σωστη κοιταζω Λαουρα" Γρυλιζω και αυτη χαμογελαει. Σατανα, παναγια και χριστε.

"Πανε στην παρθενα να δουμε πως θα σε ευχαριστησει. Δεν ξερει που παν τα τεσερα. Ασε που ειναι τοσο αθωα, που αμφιβαλω αν ξερει τι σημαινει ευχαριστηση. Ενω εγω..." Μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα μπλα, τοση ωρα κατι λεει αλλα δεν την παρακολουθω. Ζαλιζομαι λιγο. Αλλα ειμαι κομπλε.

"Ενω εσυ εφευγες" Συνεχιζω αυτο που ελεγε και αυτη γελαει ειρωνικα και φευγει. Αλλη πουτανιτσα απο κει, ηρθε να μας κανει κυρηγμα με ποια εχουμε καψουρα.

ΤΙ ΛΕΩ Ο ΜΑΛΑΚΑΣ;

Καψουρα λεει... Αααα καλαααα!!! Ποσο ηπια;

"Εεενααα το χελιδωωωνιιιι" Α;

Γυριζω πισω μου και η Ερικα, επαναλαμβανω η Ερικα, τραγουδαει και εχει αναιβει στην μπαρ- ΤΙ;

ΕΧΕΙ ΑΝΑΙΒΕΙ ΣΤΗΝ ΜΠΑΡΑ;

"Ερικα καταιβα κατω" Την διαταζω και αυτη γελαει.