Enchanted Voice

CHAPTER 31

Avery's POV

"Chase! San ba kasi tayo pupunta? Magtatanghali na oh. May hangganan pa ba 'tong gubat na 'to?" Kanina pa kami naglalakad dito sa gubat. Madaling araw pa lang nung umalis kami sa clinic at nagpunta sa dulong bahagi nitong school which is gubat pala. Ano ba kasing meron dito? Nakakapagod kaya. Ang bilis pa niya maglalakad. May ability din ba ako na makakapagpabilis ng galaw?

"For the 18th time, Avery. Hindi 'to gubat. Kakahuyan 'to," argh! Fine fine! Seriously? Ano bang pinagkaiba ng woods and forest? Amp. Wala naman ah.

"Pareho lang kaya yun," I reasoned out. Tss. Akala niya ha.

"Nah. We're in a woods not in a forest," ano bang pinaglalaban niya?

"Pareho nga lang kasi yun," pamimilit ko pa.

"Tsk. Woods is easier to pronounce. It only has one syllable," seryoso to?

"Yun lang? Yun lang yun? Isang syllable lang naman ang lamang ng forest ah," Niloloko ata ako nito eh.

"I still prefer woods, anyway,"

"Forest!"

"Woods,"

"Fore—"

Hindi ko na natuloy dahil sa nakita ko. Eto na ba yun? Wow...

Nasa harap namin ngayon ang isang puno na kakaiba. Bakit? Kasi yung punong nasa harap namin ngayon ay eksakto ang itsura sa kinuwento ni Chase.

"Totoo ba talaga 'to?" Hindi pa rin ako makapaniwala. It feels so surreal.

Kumuha ng isang bunga si Chase at hinipan niya ito. Lumutang yung bunga which is isang g-clef at lumiwanag sa buong paligid to the point na sobrang nakakasilaw at tanging yellow gold light na lang ang nakikita ko.

Bigla akong nataranta nang umikot ang paligid at napapalibutan na kami ni Chase nung liwanag. Shit. What's happening?

Pinikit ko ang mga mata ko at maya-maya lang ay tumahimik na ang paligid. Matapos ang ilang minuto ay nakarinig ako ng huni ng mga ibon at maliliit na boses na nagtatawanan. Nakarinig din ako ng mga boses na seryosong nag-uusap o di kaya'y nagkakamustahan.

Unti-unti kong idinilat ang mga mata ko. Isang maaliwalas na grassland ang bumungad sa akin. May iilang mga bulaklak na nagpapabango sa paligid. Napa-angat ako ng tingin nang makita ang grupo ng mga ibon na sabay-sabay lumilipad at himuhuni. Naririnig ko pa rin yung mga tawanan pero wala namang tao sa paligid. Don't tell me....

"Those voices that you are hearing right now are souls," pakiramdam ko ay naubusan na ng kulay ang mukha ko.

"M-multo??
" Napakapit ako bigla sa braso ni Chase sa naisip ko. Shiz...

"Nah. Not actually ghost. They are uhh...ugh. How can I explain it?" Napakamot na lang siya sa likod ng ulo niya. Aish. Lalo lang akong natatakot eh. Anong klaseng multo ba sila? Kakaiba ba? Special type? Upper rank? Wait, may ganun pa ba sa multo?

"Stupid. They are not exactly a typical ghost. They are music notes. Remember my story yesterday?" Ahh. Sila pala yun. Eh bat hindi nagpapakita?

"They only live for 10 years. After that, their body will vanish but their voices will remain," aahhh. Yun pala yun.

"Hindi ba sila nauubos? Or reincarnation something like that?"

"A music note reproduce or multiply itself twice for every year. There's no exact date and time. It will just pop out anytime,"

Napatigil ako sa paglalakad nang tumigil si Chase. Pagtingin ko seryoso na naman ang mukha niya.

"Hindi tulad ng dati, mapanganib na ngayon ang lugar na ito dahil sa ginawang pagsakop ng Hongery. Sila na ngayon ang humahawak sa lahat ng kaharian sa Miusiquo Melodues. Kaya ngayon,"