Enchanted Voice

CHAPTER 11

Natapos ang klase nang hindi kami nagpapansinan at mukhang wala din naman siyang balak pansinin ako dahil buong klase ay nakikinig lang kami sa tinuturo ng guro.

Pero syempre, hindi talaga yan ang nangyari! Wanna know?

Tapos na ako sa sinasagutan naming seatwork. No sweat. Madali lang naman to dahil nakinig naman ako. Though, hindi ako makapagconcentrate ng ayos dahil nakikita ko sa peripheral vision ko na nakatingin sya sakin. Aish! Ano bang problema nya?! Nakakadistract masyado yung titig nya.

Una pa lang na flashback yan dahil may kasunod pa.

Pinaglalaruan ko yung ballpen ko dahil medyo nabobored na rin ako sa discussion. Lahat tahimik. It's either tulog yung iba or nakikinig kaya tahimik ang klase. Accidentally, pagpalo ko ng ballpen ko sa desk ay dumulas ito sa kamay ko. Shit! Nahulog yung ballpen ko malapit kay Chase. Dahil tahimik ay naglikha ito ng ingay nang mahulog ito. Patay! Strict pa naman tong teacher na to!

"Ms. La Fuentes! What's with that noise? How dare you to interrupt my discussion?! Are you even listening while I am discussing?!" huhuhuhu. Hindi ako makasagot dahil masyado akong kabado. What to do?! Lahat sila nakatingin. Pati yung mga natutulog kanina.

"My fault, mam. Don't shout on her. I was about to snatch her pen from her hands but it slipped," si Chase! Nakakaguilty tuloy! Tsaka bat ba nya ako pinagtatanggol? Nakakakonsensya sya ha! Effective ang pangongonsensya nya.

Bigla namang kumalma yung teacher namin nung si Chase ang nagsalita. Don't tell me may gusto yang matandang bruhang yan kay Chase? Yuck! So eeww! Teacher, nagkakagusto sa student? Ang pangit tignan ha!

"Let's continue our discussion, then" tas tumingin sya sakin pero masama na ulit ang tingin nya. Anong problema nito sakin? Mas maganda ako sa kanya no. Nakinig nalang ulit ako kahit ang sama ng tingin nya. Sus! Insecure lang to! Ha!

"Ballpen mo," shemay! Nakakagulat naman to.

"T-thanks,"

At dahil tapos na nga ako sa ginagawa naming seatwork ay nabobored na naman ako dahil di pa rin nagchecheck. Tumingin muna ako sa kabubuan ng classroom nang napatigil ako sa direksyon ni Chase. Tapos na sya agad? O hindi sya nagsagot? Don't get me wrong, okay? Ramdam ko ang titig nya sa aking buong discussion. That's why I'm doubting if he can answer our seatwork.

"Exchange papers to your seatmates right now," madami pang nagreklamo dahil di pa daw sila tapos. Pero ang katabi ko? Ha. He confidently give his paper to me immediately. Don't tell me-"Nakapagsagot ka?"

I asked with full of doubts. No offense meant alright? Hindi naman kasi talaga sya nakinig eh.

"Obviously. And what are you trying to say, huh?" tsk. I just rolled my eyes. Ang sungit na naman! Ang yabang! Tss.

30 items ang seatwork na 'to. And guess what? Perfect nya! So unfair! Di naman sa hindi ako perfect, but hell! Sya nga nakatitig lang sakin buong discussion eh. "Paano mo yun nagawa?" I asked.

"Tss. Basic."

CHASE'S POV

"Class dismissed. You may now go," nanguna ako sa paglabas nang sabihin na yun ng aming guro. Sobrang boring talaga ng mga klase araw-araw. Tss. Alam ko naman na lahat ng tinuturo nila. Sadyang kailangan ko lang ulit pag-aralan ang mga ito dahil sa kanya.

Pagkalabas ko ay hindi muna ako bumaba dahil may kailangan pa nga pala akong gawin. Hinintay ko ang paglabas ni Avery sa pintuan upang maisagawa ang plano. Lumabas na lahat ng classmate namin pero di pa rin sya nalabas. Seriously? Gaano ba sya katagal mag-ayos ng gamit? What if I did not wait for her? Baka may nangyari na naman sa kanya. I guess she really doesn't have any idea about her real identity.

Paglabas niya ay nagulat siya nang makita ako. I smirked. Am I that really handsome to surprise her by seeing my face? Kidding aside, I immediately held her right arm and faced her.

"W-what?" another smirk formed in my lips. Stammering, huh. Am I giving more effect to her than Robins?

"San ka magdidinner?" nakatingin ako nang diretso sa mata niya but damn! Why can't she look straight to me? What's wrong?

"Baka sa dormitory room ko nalang. Bakit?" Hindi pa rin siya makatingin. Bat naman kay Robins nakakatingin sya?! Amp!

"No. You'll eat dinner with me in the cafeteria later. I'll fetch you in your room," pagkasabi ko nun ay naglakad na ako papunta sa hagdanan. Don't think of anything, okay? I just need to add this brilliant blue something on her food to bring back what's lost inside her. Psh. Pababa na sana ako nang magsalita siya.

"Ayoko nga. Para san ba? I can eat my dinner alone, anyway," tsk. Daming tanong! Kung di ko lang to mahal...

"About the project. It will be better if we will finish that immediately. You'll have dinner with me whether you like it or not because you don't have any choice," hindi ko na siya hinintay na sumagot at bumaba na agad ako.

I connected a tracking device on her the moment I held her arm awhile ago. Connected yun sa phone ko para mas nababantayan ko sya nang maayos kahit di kami magkasama. I'm actually watching her right now. She looks so irritated. Maybe because of our conversation a while ago.

My love is so cute. I can't help but to smile.