Boyutlar Arası Geçit ✡ Esrarengiz Kasaba

16. Bölüm

"Eee, şimdi ne yapacağız?" diye sordu Stan bir yandan kolasını yudumlarken.

"Stanley! Daha ne kadar anlatmamı istiyorsun?"

Stan geğirir. "Aaa, şey.. Elizabeth'in yeni bölümü vardı... "

"Ahh, bak; artık bu iş bitsin ve kurtulalım istiyorum, anladın mı? O yüzden beni bu sefer dinle."

Stan televizyonu kapattı ve ağzında kalan kola kalıntılarını elinin tersiyle sildi. Ona dikkatli bir şekilde bakıyordu.

Ford cama doğru yürümeye başladı. "İlk önce onların Esrarengiz Kasaba'ya çarpan uzay gemilerine gidip onlara sinyal göndereceğiz. Onlar gelince ise konuşacağız ve anlaşacağız. Ne de olsa hemfikiriz. Ama sorun şu: Bill'i nasıl bulacağız?"

"Belki bize Skyla yardım eder."

"Evet, iyi düşündün Stanley! Bunu nasıl düşünemedim!" Camdan dışarı baktı. "Şimdi bakalım şu uzaylıcıklar neredeymiş!"

"Cidden mi? Yine mi?"

---------------------

"Bugün çok güzel geçti, Dipper. Bunun için teşekkürler."

Dipper ne diyeceğini bilemediği zamanlardaki gülüşünü yaparak elini boynuna götürdü. "Yok canım, önemli değil. Bence de güzel bir gündü."

Dipper, Pacifica için birçok hediye kazanmış ve elinde tutuyordu. O kadar fazlaydı ki neredeyse Pacifica'nın yüzü görünmüyordu.

Pacifica yavaşça gözlerinin içi gülecek şekilde gülümsedi. Bu bakış Dipper'ın dikkatini üzerine çekmesine sebep oldu.

"Bunları saklayacağım." dedi Pacifica hoş bir ses tonuyla. Arkasını yavaşça dönerek ordan uzaklaştı.

Dipper arkasından baka kaldı.

---------------------

Gözlerini açmaya çalıştı. Zorladı ama acıyordu. Kum, toprak girmişti ve gözleri sulanmıştı. Hâlâ o ses geliyordu.

"Bill? Gel Bili bili, nerdesin?"

Gözlerini zor da olsa açtı sonunda, temizledi. Ama bir sorun vardı; göremiyordu. Bir an tedirgin olsa da kenardan içinde oldukları ağaç kavuğunun bir kısmını gördü, rahatladı.

"Bill?"sesi kısık ve acınası çıkmıştı.

Ama onu göremedi. Sonradan fark etti ki Bill onu korumak amaçlı üzerini kendi bedeniyle örtmüştü. Mabel bunu anlar anlamaz hemen bağırdı.

"Bill! Hayır, olamaz! Sen ne yaptın?"

Bill düştü. Neredeyse tüm sırtı kanıyordu. Ağaç dalları saplanmış yerler vardı. Mabel hemen onu kolları arasına alarak yüzüne baktı. Kafası kanıyordu.

"Bill! Bill! Lütfen! Aç gözlerini!" diye bağırdı ağlar gibi sesi gelerek.

Bill az da olsa gözlerini açtı. Ona acınası bir şekilde baktı. Sesi kısıktı. Zar zor konuşuyor gibiydi.

"Burdan kaçmalısın, Mabel."

Mabel şaşırdı. Onu burda böyle bir şekilde, hem de arkalarında onlar varken, bırakamazdı. Kendini ağlamamak için zor tuttu.

"Hayır.." dedi ağlayarak. Ağlamamayı başaramadı. "Seni burda bırakamam."

"Gitmelisin, Mabel." Öksürdü. Gözlerini kapatmadan önce sadece üç kelime edebildi. "Unutma, seni seviyorum." Sesi gitgide kısılmıştı. Bu Bill'in son sözleriydi.

"Hayır!" diye avazı çıktığı kadar bağırdı Mabel. Gözlerinden gözyaşları adeta sel gibi akıyordu. Ona sıkıca sarıldı.

EXTRA

Sonra Bill'in sesini duymaya başladı. İçinden "Hayır, hayal görüyorsun, Mabel. Bill öldü." dedi Mabel. Bu Bill'in sesiydi ve "Nefes alamıyorum." diyordu.

Fark etti ki bu ses gerçekten de Bill'den geliyordu. Mabel hemen kafasını Bill'den ayırdı. Gözleri fıldır fıldır ona doğru işleyen bir şekilde bakıyordu. Yüzündeki yara kaybolmuştu.

"Az kalsın boğuluyordum göz yaşlarının altında."

Mabel şaşkınlıktan öyle bir şekilde sarıldı ki Bill'e az kalsın bu sefer bu yüzden ölecekti.

"Sana ne oldu böyle? Nasıl iyileşebildin?" Bu sefer de mutluluktan ağlamaya başladı.

"Sana söylemediğim daha doğrusu söyleyemediğim bir şey daha var."

Mabel meraklı gözlerle Bill'e baktı.

"Senin özel güçlerin var."

"Özel güçler mi? Bu minnoş kedicik gücü mü? Hep olsun istemiştim!"

Bill gülerek göz kaydırdı. "Hayır. İyileştirebilme. Göz yaşlarınla. Uzaylılar bu yüzden seni istiyor."

O anda tam arkalarından bir ses geldi. Her zaman ki gibi çok hoş bir tonu vardı."İyi kişi lafın üstüne gelirmiş."

Umarım bu bölümde eğlenmişsinizdir. Gerçi Bill ve onun şu uzaylı macerası yüzünden bütün tadımız kaçtı ama ben güzel bir bölüm olduğuna inanıyorum.

♥