Boyutlar Arası Geçit ✡ Esrarengiz Kasaba

25. Bölüm

EN SEVDİĞİM BÖLÜM!

İçinden gelerek kötü bir şekilde güldü. "İşin bitti Bill!" dedi içki içmiş gibi konuşarak. Yeniden güldü. "Yakında o taç benim olacak!"

"Senin gibi delileri ne ara Squza yapmaya başladılar?" diye karşılık verdi Bill elleri bağlı bir şekilde yere, Demul'un önüne atıldıktan sonra. Sesinde kin vardı.

Demul gülmeyi kesti ve birden ayağa kalktı. Yüzünden Bill'e karşı duyduğu öfkeyi kör bile anlardı. "A öyle mi?" dedi bir anda hafif sırıtarak. "O yüzden mi senin gibi baş belalarıyla uğraşırken bana yardım ediyorlar?"

"Belki de senden kurtulabilmek içindir?" diyerek Demul'un suratına sert bir şekilde baktı.

Demul bir ara duraksadı. "Yeter! Kes çeneni!"

"N' oldu? Hoşuna mı gitti?"

Demul yumruklarını sıkıyor, kendini Bill'e saldırmamak için zor tutuyordu. Herkesin içinde ona saldıramazdı çünkü bu onun karşısındaki kişi kadar düşük seviyeli olduğunu gösterirdi. Yani en azından Strayınlılar öyle düşünürdü. "Şanslısın." dedi Demul içinden.

Squza ya da onun yerinde kim varsa sakin olarak harika laf verebilmeliydi ki karşısındakinden daha üstün olduğunu gösterebilsin. Bunun yüzünden Demul sakinleşmeye çalıştı. "Tahtına koyun da artık sussun prensimiz." diye yanındaki uzaylılara emir verdi.

Bill hala ona içten gelen bir kinle bakıyordu. Gözleri sapsarı duruyordu.

"Merak etme, hem de senin için en iyisini getirdim." Uzaylılar yuvarlak demirlerle yapılmış bir şey getirdiler. Bir insan büyüklüğünde. Kolları ve bacakları tutturabilmek için sağ ve sol taraflarında kelepçeler bulunuyordu. Elini yukarı kaldırarak, "İşte karşınızda Bombastik Billsavar 3.000!" Yalpalaya yalpalaya yürürken bir yandan o kalın sesiyle güldü. "Beğendiniz mi prens Bill? Tahtınızı istiyordunuz hani?"

"Ben tahtımı değil Mabel'ı rahat bırakmanızı istiyorum!"

"A öyle mi? Ben de taht istiyorsunuz sanmıştım. Bu yanlışım için lütfen beni bağışlayın bay prens." diyerek eğildi.

Bill dayanamadı ve büyük bir hızla uzaylıların kolları arasından kurtularak yeni dikelmiş olan Demul'un suratına yumruk attı. Demul yere düştü. Uzaylılar Bill'e doğru koşmaya başladı. Bazıları eline silahlarını aldılar. "Son kez uyarıyorum Bill, teslim ol yoksa ateş ederiz." Ama Bill'in böyle bir niyeti yoktu.

----------------------------

"Ayy her şey için teşekkür ederim bay Aang." dedi Mabel karnını okşayarak. Az kalsın geğirecekti. Elini ağzına götürdü. Sonrada Aang olanlardan bir şey anlamasın diye sevimli kedi gülümsemesini yaptı.

"Rica ederim. İstediğiniz zaman buraya gelebilirsiniz."

"Şey, sizden bir şey rica edebilir miyim acaba?" Doğrulmaya çalıştı ama göbeği buna izin vermedi.

"Elbette Mabel."

"Benim bir arkadaşım var: Bill. Onu uzaylılar esir aldılar ve beni de almayı planlıyorlar.."

"Evet, biliyorum. Bunun için seni buraya getirdim. Bilgi edinebilmen için. Normalde Sevastopol'un böyle bir şey yapacağını düşünmezdim çünkü hiç bir zaman böyle bir karmaşa olmadı. Onlar daha çok başka birliklerle aralarında olan savaşlara katılarak barışı sağlamaya çalışırlardı. Skyla yaklaşık yedi yıldır başlarında ve her şey öncekine göre daha iyi gidiyordu. Ama şu bir yıldır hiç de normal değiller. Ben de anlamış değilim."

"Bu çok tuhaf." Arada sessizlik oldu. Olanları düşündüler.

"Mabel.. Seni Dünya'ya götürebilirim." diyerek konuyu değiştirdi Aang.

"Gerçekten mi?" diye bir an sıçradı heyecanla Mabel ama aklına bir şey geldi. "Peki ya Bill? Onsuz gitmem."

"Mabel çok üzgünüm ama bunu yapamam." Mabel başını eğdi. "Yaklaşık iki ay önce ateş ulusu ile bir savaşımız oldu ve hala toparlanabilmiş değiliz. Savaşabilecek yeteri kadar hava bükücümüz yok. Uzaylılarla şuanda baş edemeyiz. Yardım etmeyi çok isterdim."

"Peki Bill'e ne yapacaklar?"

"Bilmiyorum. Ama her ne yapacaklarsa sana bunun iki katını yapacaklarına emin ol." Mabel dehşetle Aang'e baktı.

"Neden bu kadar vahşiler? Onlardan nefret ediyorum!" Mabel dayanamadı ve yavaştan ağlamaya başladı. Aang elini Mabel'ın omzuna attı. "Senin burdan gitmen gerekiyor. Bill'in şu anda gücü yok bu yüzden pek işlerine yaramaz ve onu bırakabilirler ama sen önemlisin bu yüzden bir an önce dönmelisin."

Gözlerinden hala yaş süzülürken Mabel kafasını kaldırdı ve onaylar biçimde kafasını salladı. "Ama.. Son kez onu görmek istiyorum."