Pangarap Ko'y Ikaw (Completed)

37

When I received the text, agad akong tumayo para maghanda. Hindi ko alam kung anong aasahan ko. Kinakabahan ako. Sana nga lang yun gut feel ko, ay hindi tama. I have to hear him first bago ako mag-overthink.

I was done cooking our meals and nakapaligo na rin. Ako. Hindi na ako nag-ayos, whatever he is about to tell me, kakayanin ko. Yun ang mantra ko the whole time I was the bathroom.

He came mga 10 minutes before 8pm.

"Pasok ka." Sabi ko pagbukas ng pinto.

He kissed me in the cheeks and he went to the couch. While I closed the door, narinig kong nagsigh siya.

Di muna ako umupo. I went to the kitchen to get water and pagbalik ko inabot ko sa kanya. I'm still buying time bago ang usapang ito. Gusto kong maging handa kung anuman ang sasabihin niya.

"Talk." Mahina kong sabi.

"Please, I'm sorry kahapon."

"I don't want to hear your sorry, I just want you to explain."

"Okay. Pero before I tell you, please understand that I love you and walang nagbago."

Nanatili akong tahimik. Tumango na lang ako and pinagsalikop ko ang mga kamay ko.

"Babe, diba I went to tge mall kahapon habang hinihintay kita?"

"Go straight to the point! Tama na yun paliguy-ligoy. It's killing me na hindi ko malaman kung anong eksplinasyon mo. Sabihin mo na lang para matapos na. Para alam ko kung anong gagawin ko!" I told him na medyo mataas na boses ko.

"I'm sorry."

"Stop saying sorry! Feeling ko ang laki ng nagawa mong kasalanan lalo. Ano ba!"

"Eto na po. Huwag ka ng magalit. Kahapon nasa mall ako to buy something for you, then I saw my Sir Rams. He is with Abby and her manager. They were talking about something. At dahil nakita na nila ako, wala na akong time para umiwas. Lumapit ako to give respect sa manager ko. Nag-usap kami. Tapos na yun mga projects ko and Sir Rams wanted me to start a different show. Not a teleserye pero a different kind of show. Promise di ko pinapansin si Abby, I swear! Si Sir Rams ang kausap ko. Sabi niya buti na lang nagkita kami sa mall and nasabi niya agad sa akin. Meeting pala nila iyon nung manager ni Abby to discuss some things regarding the project."

"So bakit di ka dumating kahapon? Wala akong panahon sa kwentuhan ninyo, all I'm asking is bakit? Saan ka nagpunta?"

"Sir Rams wanted me to do a reality show like Survivor."

"And so?"

"Abby will be my co-host and we need to be together at least for 3 months each episode."

"Meaning di di tayo magkikita? Kase out of town ang trabaho mo? And malayang makakapaglandi sayo yung babaeng yun?

"Yes. Pero I won't let Abby come near me. Promise."

"As if! Bakit nga di ka nakarating kahapon?"

"Please listen muna. After namin mag-usap, di muna ako pumayag. I said I'm going to talk to you to think about it. Hinayaan naman ako ni Sir Rams and when I stood up to leave, may sinabi sila sa akin. Sabi nung manager ni Abby, I only got until today to confirm or they will give it to Ruru."

"So pumayag ka na? Kaya hindi ka nakarating kase nag-isip ka ng bongga."

"I did."

"And ang cellphone mo nawala dahil pinagkaguluhan ka na nung palabas ka na ng mall?"

"Yes. Medyo nasaktan ako kahapon kase nagkagulo. Buti na lang madami agad security and Sir Rams and his companions helped by getting me out of there. Sa kotse na nila ako napasakay."

"Sinong companions? Sila Abby?"

"Oo."

"So magkasama kayo kahapon? While ako nag-aalala sayo."

"I'm sorry."

"Alam ko ang gago ko pero dahil ayoko lang mag-away tayo dahil nga sinabi mo na huwag na akong tumuloy."

"Do you think I will believe you? Yung alibis mo? Di man lang ibinalik ang phone mo ng mga nakakuha?"

"Nakuha na ni Sir Rams but it was broken. And di ako nag-alibi. I was telling the truth."

"Wala bang paraan para ipaalam mo sa akin ang nangyari sayo? Di mo man lang naisip na hinintay kita sa office."

"I'm sorry."

"Mahal mo ba ako?"

"I do! Alam mo naman yun diba?"

"Pero bakit ganun? Di ko maramdaman."

"I do love you. Stop over thinking. Ikaw lang ang mahal ko."

"Pero kahapon, sinaktan mo ako."

"I know and I'm sorry."

"Tinanggap mo na ba yun project?"

"That's why I'm here. Gusto kong sabihin sayo na tatanggapin ko yun project."

"And me?"

"You'll still be my girlfriend. And I will still love you."

"Ayokong maging hindrance sa pangarap mo, the way you did with mine, pero hindi ko maintidihan ang sarili ko. Feeling ko something will happen and parang it will do our relationship no good."

Do you trust me?"

"I do pero dahil sa sitwasyon natin, I have doubts. I'm ordinary, your famous, malamang maraming hahadlang."

"But I won't let them. I love you, please remember that."

"Alam ko naman yun. You won't go out your way kung hindi pero yun insecurity ko hindi ko matanggal."

"You want assurance?"

"Of course I do."

"Marry me!" Lumuhod siya and inilabas ang singsing mula sa bulsa ng pantalon niya. It was a simple  2 carat emerald cut diamond ring. It was twinkling.

Tumingin ako sa kanya. Sabi ko gusto ko ng assurance, nad he propose marriage. Tatanggi pa ba ako?

Naluha na ako dahil sa ginawa niya.

"Babe? Anong sagot mo?"

"Saan at kailan?"

"Anong saan at kailan?"

"I mean saan mo ko pakasalan? Kelan?"

"Bukas na bukas din. Nakausap ko na yun judge kanina. Bago ako pumunta dito. Please say yes!"

"Yes! Yes! Payag ako. Pero bago yan, gusto kong mag-paalam tayo kay Tatay."

"Ngayon din. Lika na. Baka matulog na yun."

"Sigurado ka ba na papakasalan mo ako?"

"Never been more sure. I will, babe. Wala akong ibang nais makasama kundi ikaw. I love you."

"I love you, too."

Pumunta kami kala Tatay pagkatapos para magpaalam. Di naman kami nahirapan.

Akala ko mawala na siya, yun pala, bukas ikakasal na ako sa kanya.

Nagkasundo kami na pagkatapos ng show, saka na kami magpapakasal sa simbahan. Sa huwes muna,para naman maangkin ko na siya. And siya sa akin.

A/N Gulat kayo no? Happy Sunday, everyone!

No proofread po. Sensiya na, gutom na ako. Please understand.