Unexpected Love Of Yours [COMPLETED]

Chapter Ten

This chapter is dedicated to boloboy2000 and joanyee52 I thank you for continously reading my work.

Chapter Ten. Started To Fall

Kayesmile Ayesha A. Garcia

Pagkapasok ko sa kwarto ko ay kapwa naghahabulan ang aking hininga. Halos sasabog ang kaba mula sa puso ko.

What the heck!

Hindi nawawala sa espasyo ng utak ko ang mga titig na ipinukol ni ugly face sa akin kanina.

Whoah!

Am I stupid or what? Tila lumulukso ang puso ko sa posisyong batid naman naming hindi sinasadya iyon.

Whoah!

Nawiwindang na ako. Napailing at kumawala ako nang matamis na ngiti. Hahaha, kinilig ako, oo. Walang hiya! As I turned on in the mirror, I found my beautiful face blushing.

Kyah!

This can't be happen.

Ibinagsak ko ang sariling katawan sa malambot kong kama at walang tigil sa kakangiti. Nagmumukha akong baliw sa mga ikinikilos ko. The feeling na eversince ay hindi ko nararamdaman before.

"Kaye!" narinig kong tinatawag ako ng dalawa kong pinsan.

Nagsisilbing mga orasan ang mga bunganga nila rito sa mansyon.

Padabog akong tumayo at binuksan sila. "Ano?" I asked them in a suplada tone.

But they were just staring at me, no words, no actions and then suddenly they screaming so loud.

"Ayieh."

What a mess!

Pinamumulahan ako ng pisngi. Ano na naman bang kalukuhan ang dumapo sa mga utak ng mga ito.

"Kaye, youre blushing, oh." Nathalie noticed my face.

Inisnaban ko siya at I gave her a death glare. At first ay napaatras siya at nagtago kaagad sa likod ni Rain.

"Nakita namin iyon." Rain said in a lower voice and unexpectedly pinch my left cheek.

"Aray!" reklamo ko kay Rain.

Anong nakita nila?

"As usual, actions speaks louder than words. Nakita lang naman namin kung paano kayo--"

Parang spy lang, ano? Sige na Nathalie and Lorraine kayo na ang magaling na mind reader. Nahulaan pa talaga nila kung ano ang itinanong ko sa isip ko.

"Kapag hindi kayo titigil ay hindi ko kayo kikibuin." Asik ko sa kanila at ilang sandali pa ay natahimik naman sila.

Himala, dati-rati humahalakhak lang naman sila kapag sinasaway ko. What's new?

"Kayong dalawa, magsibihis kayo at sasama kayo sa field." That very familiar voice at my back.

"Kuya Gian, mainit doon, eh. At saka isa pa--"

"Sasama kami, kuya... wait magbibihis lang muna kami. Halika na, Nat." at kusang hinila ni Rain ito.

I was surprised na nasa harapan ko na si Gian. Nakakaloko ang mga titig niya sa akin.

"Ano?" sita ko sa kanya habang inikutan ko siya ng mata.

"Magaling ka palang mag-drawing, huh? Nakakabilib dahil ginawa mo pa akong supladong binata sa drawing mo." saka siya humahalakhak at binigyan ako ng pa-cute look.