Fifteen

33.6K 679 14
                                    

Quennie Dela Cruz-Smith

Napangiti na lang ako dahil sa bango ng unan ko. Ang galing naman ng laundry shop na pinagdalhan ni Liam sa mga punda at kutsyon, my pillow really smells so good!

Niyakap ko pa ng mahigpit ang unan ko na napakabango pero napakunot ang noo ko ng marealize na medyo matigas na malambot. Kinurot-kurot ko pa at inamoy-amoy ang yakap-yakap ko hanggang sa marealize ko na hindi unan ang yakap ko.

Una kong sinubukang imulat ang isa kong mata, and then the other one. Napasinghap ako at napatakip sa bibig ng makita ang natutulog na mukha ni Liam.

I took a peek at our body and thank goodness that we're wearing clothes. Akala ko may kung ano na!

Napalayo ako sa kanya pero lalo lang akong napasinghap ng hapitin nya ako sa bewang papalapit sa kanya, ang lagay tuloy ay kaharap ko ang leeg nya.

"Tulog ka pa, maaga pa." He sleepily said pero umiling ako na naramdaman nya yata.

"Ayoko na, gising na ako. Why are we on the same bed anyway?" I asked habang ramdam ko ang pamumula ng aking mukha.

We're too close and its making me comfortable and scared at the same time.

Nag-angat ako ng tingin ng maramdaman kong yumuko sya, he smiled at me and he looks boyishly cute with his messy hair and all.

Wala na ba tong ikapapangit? Kahit sa umaga ang gwapo eh.

"I'm sorry I shouted at you last night." I said after a while ng maalala ko ang nangyari kagabi.

That's one thing that I hate the most about myself, hindi ako nakakalimot, palagi kong naaalala ang mga bagay-bagay kahit na pati ang mga bagay na gusto kong makalimutan.

Kaya hirap akong makamove on, kung makakalimot man ako, kakailanganin ko ng malaki-laking distraction.

"It's okay, I understand that it's your drunk version whose talking." Biro nya na may mapanuksong ngiti sa labi kaya napangiti na din ako.

I think Liam is that distraction that I'm searching for.

Napapikit ako na haplusin nya ang pisngi ko, our position right now might look like we are so inlove but I don't care, weird, but I feel comfortable with our position.

It just seems so.....right.

"Wife, I wanted you to know that I'm here, I'll always be by your side and we're husband and wife now, you can tell me all the things that bothers you, anything, everything, and I am willing to listen." Saad nya at tumango ako habang nakapikit.

But I still can't.

I opened my eyes just to see him looking at me na parang naghihintay sya na magsalita na ako. He waited for seconds that turn to minutes and I saw his face getting serious na tila nagpipigil ng inis.

He sat in the bed kaya naupo na rin ako, nakita ko kung paano nya ginulo ang magulo na nyang buhok na tipong doon nya binubuhos ang kanyang inis.

"Wala lang ba ako sayo? Do you still think that what we have is just a marriage just for the sake of our grandparents agreement to be done? Not telling your problems just makes me feel that you don't trust me." he said ng tignan nya ako and I immediately wanted to say sorry dahil nakikita ko ang tampo sa kanyang mga mata.

I bit my lip to stop myself from crying, alam kong dapat ko syang pagkatiwalaan, he's not the same as the killer of my parents, pero bakit ang hirap? He is my husband and I should trust him right?

Nang makita nyang hindi pa rin ako nagsasalita ay narinig ko syang napabuntong hininga't umalis na sa kama.

"Fix yourself, and just don't drink by yourself again. I'll just go downstairs." paalam nya at wala na akong nagawa kundi ang mapabuntong hininga.

Saved by Marriage [Completed]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon