-Taehyung-
Bahçede birbirini yüreklendirmek için bağıran savaşçıların sesini duyduğumda artık yataktan çıkmam gerektiğini anlamıştım. Şu an onların arasında, yaklaşan savaşa hazırlanmam gerekiyordu ama yapamıyordum. Aklımı Jungkook'tan ayırıp bir türlü önüme bakamıyordum. Onu son gördüğümden beri bir yıl geçmişti. Düğün bittiğinde Yoongi onu aceleyle klandan göndermişti. Bunu yaparken o da ne yaptığını bilmiyordu üstelik.
''Taehyung.''
Aralık kapının arasından kafasını uzatmış bana bakan Hoseok'u gördüğümde yorganı çekerek yüzümü kapattım.
''Uyuyor musun?''
''Evet!''
Onunla konuşmak istemiyordum. Zaten konuşsam da istediğim şeyleri öğrenemeyecektim. Yoongi'nin ona ağzını sıkı tutmasını söylediğine emindim.
''Ben de öyle düşünmüştüm.'' dedi kıkırdayarak.
''Git buradan!''
Yatağımda ağırlık hissettiğimde her ne kadar onu istemesem de yana kaymış, yanıma yatmasına izin vermiştim.
''Seni özlüyor.'' diye fısıldadı kollarını belime dolarken.
Özleyen kişinin Jungkook mu yoksa kendisi mi olduğuna emin olamamıştım. Ve Hoseok'un yüzüme bile bakmayacağını düşünüyordum. Onun kalbini kırmıştım birçok kez ve o da benim kalbimi kırmıştı, birçok kez.
''Benimle gelmek için ne kadar yalvardığını görmeliydin.''
Hoseok'u çocukluğumdan beri tanıyordum. Bu yüzden kıkırtısının gerçekçi olmadığının net bir şekilde farkındaydım. Keyfimi yerine getirmek için mutlu gözükmeye zorluyordu kendini.
''Neden onu da getirmedin?''
''Yoongi-''
''Yoongi'yi ne zamandan beri dinliyorsun?''
''Lider olduğundan beri.''
Yorganı çekip ona döndüm. Dün fark etmemiştim ama şimdi yakından baktığımda değiştiğini fark etmiştim. Zayıflamış ve yorgun gözüküyordu. Göz altları çökmüştü. En kötü durumda bile etrafa ışıltıyla bakan gözleri artık parlamıyordu.
''O tanıdığım en iyi lider, genç ve deneyimsiz olmasına rağmen. Ona güveniyorum.''
Yoongi'ye ben de güveniyordum. Yanlış kararlar verse dahi her zaman bir yolunu bulur ve toparlardı çünkü. Annesiz ve babasının gölgesinde ezilerek büyümüş bir çocuktu. Sadece birkaç kez gördüğü babasının ikinci eşinden sahip olduğu erkek kardeşinin ünüyle aşağılanıp durmuştu. Dışarıdan her ne kadar öyle gözükmese de bu böyleydi. Diğerlerine göre çelimsiz ve hassastı. Bu babasının ona karşı daha katı davranmasına neden olmak dışında başka bir işe yaramamıştı. Buna rağmen Yoongi, babasının kim olduğunu bile hatırlamadığı bir kadından sahip olduğu çoçuğu bile her zaman korumuştu, çocuk bunu bilmiyor olsa dahi. Şimdiye kadar Jungkook ve bizim için güçlü olmuştu. Şimdiyse Jimin'e sahipti. Hiçbir zaman babasının emirleri dışına çıkmamış olan Yoongi, nişanlısının kardeşine aşık olmuştu. Belki de babası ölmeseydi tüm klanı karşısına alacaktı onun için. Üstelik Jimin sakar ve güçsüz biriydi. Yoongi'nin böyle birinden hoşlanacağını asla düşünmemiştim.
