the story of our life (mika reyes and ara galang)

Chapter 17 (time)

Vic's POV

"I miss you vic"

"I miss you vic"

"I miss you vic"

Loading.

Loading.

What?!

Did i heard it right?

She misses me?

Of course ara. Almost 6 years no communication. Definitely she will miss you. Dont assume, she misses you as her bestfriend.

Masasakita na sana ulit kaso, naunahan niya kong magsalita.

Mika: tama ka sa narinig mo, i miss you.

Hinawakan niya ang kamay ko, iba yung feeling. Na siya ang humahawak nang kamay ko.

Pinapakiramdaman ko lang yung pagkakahawak niya. Gusto ko lang nang ganito. Yung hawak lang niya. Kahit di na ko magsalita.

Mika: and..

Ano pa sasabihin mo mika? I see pain in her eyes. Di ko alam ang dapat kong maramdaman.

Mika: im sorry.

Yumuko na lang siya. Umiiyak siya. Ang sakit makita ang taong mahal mo umiiyak sa harap mo. I dont find my self guilty na pinapaiyak ko siya. I know the reason why she's crying right now, she's guilty that she left me hanging.

Habang hawak niya ang isang kamay ko. Yung isa naman ay inilagay ko sa chin niya. At tiningala para magkaharap kami.

Vic: mika, stop crying. I dont want to see you crying.

Mika: im sorry vic. Sorry. Sorry. (Still crying)

Pinaulit ulit niya ang sorry, naiiyak na rin ako. Pinigil ko, ayaw kong ipakitang umiiyak ako sa harap niya.

Di ko na napigilan ang sarili ko. Binitawan ko ang kamay niya. At ang pagkakahawak ko sa chin niya.

I hug her so tight.

I really miss this, not the part na umiiyak siya. But hugging her. Gawd! Kung pede lang na magkayakap lang kami na hindi siya umiiyak, yon na ang pinakamasyang feeling.

Vic: tama na mika. Napatawad na kita. Matagal na.

She still crying, pano ko ba siya papatahanin. Nababasa na yung damit ko. So i hug her as tight as i can.

Vic: daks, stop crying. I dont want to see you cry. It breaks my heart.

Pagkasabi ko nun, unti unting nawala ang pag iyak niya. Hanggang sa hikbi na lang. Pero di ko pa rin siya binibitawan sa pagkakayakap.

Mika: vic.

She calls my name, kaya naman. Binitawan ko na siya sa pagkakayakap. Ayaw ko pa sana. I really miss hugging her.

Vic: yes? Mika?

Mika: sabi mo napatawad mo na ko?

Tumango lang ako. I know she'll explain kung bakit. I need to ready myself, hindi ako magbreakdown.

Mika: i left you for better vic.

Yung una pa lang napagkakasabi niya ang sakit na, be strong ara.

Mika: i know, iniisip mo na. Ikaw ang may mali kaya kita iniwan.

Bakit parang ang bagal nang pag eexplain niya.

Mika: its my fault, im selfish. Coward. Sorry..

Naiiyak nanaman siya. Magsasalita na ko, kaya lang she's still explaining.