the story of our life (mika reyes and ara galang)

Chapter 20 (time out)

Vic's POV

nagising ako, nangangalay ako sa pwesto ko. Nakasandal pa rin pala sakin si alex sa braso ko. Tinignan ko itsura niya. Ang light tignan nang aura niya.

I remember what we did last night. Hindi ko maexplain, pero nagsisisi ako. Di dahil ginawa ko sakanya yon. Pero sa ginagawa ko ngayon. Im in love with someone. She loves me so much, after what we did. After i confess to her. After she let me decide. What should i do.

Ang hirap palang mang iwan. Ganito rin kaya naramdaman ni mika nung iniwan niya ko. Mahirap pala talaga. Pero, mas mahirap yung pinapaasa ko siya. Pinapaasa ko na mahal ko siya at siya lang.

Tinitignan ko lang siya ngayon, cant imagine ginago ko siya.

I kiss her forehead. Nakapag decide na ko, time out muna. Time out sa ginagawa namin as couple. Pero di pa rin ako mawawala sakanya. I need to do this, ayoko nang saktan pa siya.

Nagising siya sa ginawa ko, nag smile siya sakin.

Vic: good morning.

I just smile at her. Siya naman mas yumakap sakin. Niyakap ko na rin siya,

Alex: walang babe?

Umiling lang ako, alam na niya ibig kong sabihin. Matalino si alex. Admire her for that.

Alex: ikaw talaga. Tera breakfast tayo. Gagayumahin kita eh.

Tumawa siya nang mahina. Tumayo siya, hinila niya ko. Napatayo na rin ako.

Vic: di ka galit?

Di ko alam anung pumasok sa utak ko at nasabi ko yun. Napalingon siya sakin. Tinitignan niya ko. Naiilang ako. After niya kong titigan. Nag smile siya. Loka loka ba tong girlfriend ko. Este complicated girlfriend.

Complicated girlfriend, kasi di naman kami nagbreak. Di rin kami. So complicated ang situation. So complicated girlfriend.

Alex: kung magagalit ba ko sayo? May magbabago ba?

May point siya. Parang ang bobo ko tuloy.

Tumawa siya kasi wala kong masabi.

Alex: just kidding. Pero totoo naman diba? Wag mo nang isipin yan. Okay naman tayo ngayon diba?

Vic: ako okay sakin, sayo ba?

Alex: ako pa victonara?

Tahimik lang ako. Nakasmile siya. Ang sama ko. Bakit ko ginawa sakanya to. Di ko alam dapat pa bang maging friends kami.

Alex: alam mo, after what we did kast night, ibang victonara ang kaharap ko.

Lumapit siya sakin. Inupo niya ko sa chair. Umupo siya sa lap ko.

Alex: okay, i told you naman. Kahit anong mangyare andito ko, whenever. Whatever ano pa man yan. Tatanggapin ko. Okay?

Vic: sorry!

Yun lang ang nasabi ko. Hinawakan niya magkabila kong pisngi. Nawala yung smile niya.

Alex: stop saying sorry, mas nasasaktan ako vic.

I hug her. She hug me back. Ang swerte ko sakanya. She love me. But she decided to let me go, para maging masaya ako.

Alex's POV

Masaya akong nagising. Naalala ko yung kagabi, ibang iba yung moment na yon. Kahit na ginagawa namin noon pa yun ni vic. Iba yung pinaramdam niya sakin. After kong irequest ginawa naman niya, dun ko napatunayang mahal niya talaga ko.

Kanina pa siya nagsosorry sakin. Ang sakit kaya. Parang ang dating sorry niya sakin ay, sorry di ako yung mahal niya. Kaya naman sinabi ko na sakanya na stop saying that word. It irritates me.

Nung tanungin ako ni vic na kung galit ako? Yep, galit ako, not with her nor with mika. Galit ako sa sarili ko. Di naman sa pag mamayabang, i look pretty naman. Magugustuhan ba naman ako ni vic kung hindi diba?

Maraming nagtangkang manligaw kaya lang. Walang pumasa sakin, si vic lang talaga nagpatibok ng puso ko.

What's next for us? Di kami, pero di kami break. Maybe enjoy each other's company. Hindi sa landian. Di naman ganun si vic.

Alex: breakfast na nga lang tayo.

Tumayo na ko sa pagkakaupo ko sa lap niya.

Kumuha ako ng egg at bacon sa ref, nagtimpla muna ko nang coffee namin. Nakatingin siya sakin at nakangiti. Bigla siyang naglakad palapit sakin.

Vic: ako na sa rice, magsasangag ako.

Ang saya naming tignan. Nagluluto kami. Were both smiling. Kung walang iba sa puso niya. Malamang were happily married na.

Sa verdana kami kumain, wala lang trip lang. Makita lang yung labas at makaramdam nang hangin. Maliit lang yung couch at table don. Nakasandal ako kay ara. I feel safe. Nakasandal ako sa may chest niya then para siyang nakaback hug sakin habang nakaupo kami.

We stay like this hanggang sa matapos kaming kumain. Tahimik lang, pero walang emotion na nabuo, feeling free. Binaba niya yung plate niya. Sabay patong ng chin niya sa shoulder ko.

Vic: no work today?

Umiling ako. Sabay higop nang coffee.

Vic: i'll be back later. Bonding tayo.

Alex: nagbonding na tayo kagabi ah!

Hinawakan niya ko sa bewang at kiniliti ako.

Vic: seriously, bonding tayo. Papasok lang ako. I'll be back around 6 pm.

Alex: sige, dalhan mo ko dinner ha? Tinatamad ako magluto.

Vic: i'll cook for you,

Tumayo na siya, before she leaves me. She kiss my forehead. Mejo matagal. Alam ko yung ganung kiss. She respects me a lot.

Vic: i love you. Alis na ko. Rest well.

Di na ko sumagot. I dont need to answer back, i dont need to say i love you too. Kasi i know, someday. That i love you will be on mika na. Hindi na sakin. Kailangan ko nang masanay.

Before siya umalis sa condo ko nagbilin siya sakin.

"Dont skip meals"

"Rest well"

"Tulog ka, bawi ka sa mga puyat mo"

She's really sweet. Nasabi ko sa sarili ko. I love you vic. No matter what. Im willing to let you go, if dun ka sasaya.

Sumara na yung door. Naiwan ako sa verdana. Patayo na ko. Nagvibrate phone ko. Text from her.

"I love you! Smile for me."

I'll fight for you, kapag di ginawa ni mika ang dapat.

--sooooooo!!!! Guys! Update? Comments? Reaction????

Mika? Ara? Nagparaya na yung dalawa. Time to move!!! Anung mangyayare??

Sakit ng heart ko. I think i need to accept it. Pumasa nga, kaya lang kulang talaga. Hay?! Cheer me up. Hihihi. Sana nagustuhan nyo pa rin update ko. Mejo boring ba?