the story of our life (mika reyes and ara galang)

Chapter 40

Ara’s POV

Seeing her sleeping in my arms feels I am the luckiest person. Were on our way na sa hotel kung san kami magstay for rest of our vacation. Wala pa siyang gaanong tulog, nag asikaso siya nang report niya before siya matulog kagabe. Her angelic face. Alam mo yung parang wala ka nang hihilingin pa.

Andito rin si kim at mela. I can see sa kanilang dalawa their trying to fix each other. Kung ano pa ang pwede nilang maisalba. As I look to mela, I can sense she’s confuse right now. Alam naman naming sino ba namang hindi mangangarap magkaroon nang sariling family.

Napaisip ako, what if dumating din kami sa state na ganito ni mika. Although nangyari na ipinagpalit niya ko para magkaroon nang better life. Better future. Isa na lang ang dapat kong isipin, bumalik siya sakin. Kasi she doesn’t want her life to be better and her future. But to feel the best for her future, hindi sa pagmamayabang totoo naman sa nakikita ko. I see she’s happy with me.

Andrei: were here guys.

Andrei gets my attention. Nagpasundo na lang kami sa isang van. katabi ko si mela ngayon, si kim naman katabi nila cienne. Mejo awkward ang atmosphere as much as possible di yon pinapahalata ni kim.

Nagising naman si cienne. At si kim. Nakatulog pala ang dalawa kaya  tahimik. si mela naman eto may nakasaksak na earphones. Alam kong nag iisip siya sa ngayon.

Tinignan ko ulit si mika. Aba tulog na tulog.

Ara: love?

Hinawakan ko yung kamay niya at mejo pinisil. Walang effect, binitawan ko at hinawakan ang pisngi niya. nakababa nanaman sila kim. Kaming dalawa na lang ang naiwan ditto. Sumenyas naman ako sakanila na susunod kami sakanila.

Ara: love? Were here na, gising na.

Unti unti na siyang gumalaw. Hanggang sa nagmulat na nang mata. Then she give me a smile.

Mika: nangalay ka ba?

Ara: hindi. Tera baba na  tayo nakababa na sila.

Nag inat naman nang kaunti at bumaba na rin. Kinuha ko yung bag naming dalawa. Siya yung may dala nang hand carry namen. Ako eto yung malalaki talaga. Tangkad na tao tapos hand carry ang dalawa. So tamad. Nauuna siyang maglakad, bagong gising eh. Walang pakialam sa mundo. Nakahalata siguro at nagbalik sa reality na kasama pala niya ko. lumingon siya at inantay naman ako. Pagkalapit ko sakanya. Inakbayan ako at bumulong.

Mika: sorry, bagong gising eh.

Ara: it’s okay. I love you.

Mika: love you too.

Tuluyan na kaming nakapasok sa kwarto. Di ko alam kung mangangamba ba akong magkasama si cienne at Andrei sa iisang kwarto. Kung andito si Camille hindi yon papaya. But I don’t have the right to question cienne. She’s already grown up, she knows what is right and what is wrong.

Kasama naman namin si kim at mela, no choice. Hindi pumayag si mela na magsama sila sa  isang kwarto. Ayaw daw nilang maging awkward. Sila jessey naman magrent lang nang din nang kwarto. Nakadiscount na rin naman kami kasi kakilala ni Andrei ang may ari nang tutuluyan namin. Almost 3 days and 2 nights lang kami. Kahit na isang linggo akong nagfile nang leave.

Hindi ko pa nasasabi kay mika kung bakit ako nagfile. Malamang magtatampo yun kung nagkataon. Pumasok naman si mika sa c.r naiwan kaming tatlo nila kim.

Tumingin naman sakin si kim.  Halatang nag-aalala. Kasi 2 king size bed sa isang kwarto. Kaming dalawa ni mika ang kasama nila. Isa lang ang meaning nang tingin niya. tabi kami or tabi sila ni mika. Alam ko namang di papaya si mika na magkatabi kami ni FO kahit na sabihing friends kami nito hindi maiiwasang magselos. Kaya ngumiti na lang ako kay kim. Para paintindi na nagets ko ang sinabi niya.