Anonim&iddia

0.7

Ellerimi montumun cebinden çıkarıp kafamdan düşmekte olan kedi şeklindeki gri beremi düzelttim. Bu bereye bayılıyordum. Kedili her şeye bayılıyordum ve başka kedili berelerim de vardı. Ama bu bir farklıydı tabi. En çok bunu seviyordum.

Dün en son yazdıklarımdan sonra buzdolabı cevap vermemişti. Ya gerçekten öyle birini aramaya başlamıştı ya da doğru olmadığını anlamıştı. Ben sarışın, kıvırcık saçlı ve kısa boylu bir kız değil; kahverengi, düz saçlı ve uzun boylu bir kızdım. Yani tam tersini söylemiştim. Eğer gerçeği söyleseydim beni bulabilirdi. O kadar da salak değildim ve de sürekli sen kimsin diye sorması sinirimi bozmuştu. Bu sahte ipucu onu biraz oyalayabilirdi. Ama yine de yalan olduğunu da anlayabilirdi. Sonuçta kim anonimlik yaptığı kişiye fiziksel özelliklerini söylerdi ki? Bunu anlayacak kadar zekiydi. Aynı okuldan olduğumu da anlamıştı sinir herif.

Hızlı adımlarla okula yaklaştım. Evimiz okula yakındı ve yürüyerek geliyordum. Bu durumun kötü yanı, hava bazen çok soğuk oluyordu ve resmen donuyordum. Bugün de buz gibiydi. Bir an önce sıcak kahvemi alsam iyi olacaktı.

Çiğdem dün arayıp hasta olduğunu ve okula gelmeyeceğini söylemişti. Yani bugün yalnızdım ve yapacak bir şey olmadığı için buzdolabını izlemeyi düşünüyordum. Teneffüslerde onu gizlice takip edip nerede dolaştığını anlayacaktım. Gerçekten merak uyandırıcıydı. Telefonumu çıkarıp yazdım.

Anonim: Günaydın buzdolabı, beni bulabildin mi bari?

Birkaç dakika bekledim ama cevap yoktu. Anlaşılan görmemişti. Kantinden kahvemi alarak sınıfa çıktım. Birazdan ders başlayacaktı.

●●●

Deniz: Gerçek olmayan bir şeyi nasıl bulabilirim?

Deniz: Gerçekten de amatör bir kızsın.

Deniz: Her kimsen bir daha beni rahatsız etme.