Anonim&iddia

4.8

Müziği dinleyin lütfen. Geç olduğu için Üzgünüm. Artık sonlara geldik.

"DOĞA!"

Elinde kalemliğiyle bana doğru koşan Çiğdem'in bağırışıyla babamla ikimiz de ona döndük. Yüzünde gülücükler açıyordu. Kollarını açarak bir şey dememe fırsat bırakmadan bana sarıldı. Büyük ihtimal bu sınavı da çok iyi geçmişti. Gülerek  ona karşılık verdim.

"Bu kadar iyi beklemiyordum ya! O kadar mutluyum ki! Sonunda bir yıldır çektiğimiz çile bitti ve kesinlikle buna değerdi. Allahım çok şükür."

"Yaa, şükürler olsun. Çok sevindim."

Babam gülerek bizi izliyordu.  Onu fark eden Çiğdem beni bırakıp heyecanla ona döndü.

"Merhaba Demir Amca."

"Merhaba kızım. Anlaşılan ikinizin de emekleri boşuna değilmiş. Hadi geçmiş olsun."

Çiğdem utanarak bana döndü.

"Ay sana sormayı unuttum ya, tam bir aptalım. Çok özür dilerim. Annemleri aradım ama bulamadan seni görünce şey oldum öyle. Senin de iyi geçti değil mi? Lütfen mükemmel de."

Çiğdem'in bu ani tepkilerine alışıktım. Bu yüzden sormamasına alınmamıştım. O benim en yakın arkadaşımdı. Üstelik ben ilk sevincimi beni kapıda bekleyen babamla yaşamıştım zaten. Koşarak yanına gitmiştim. Yani onu anlayabiliyordum.

"Saçmalama Çiğdem. Ve evett! Çok iyiydi. Ben de bu kadar iyi beklemiyordum gerçekten. Dünküne göre çok da iyiydi hem de. Umarım istediğimiz yerler tutar."

"YAA SONUNDA HAYALİMİZDEKİ ÜNİVERSİTEYE GİDECEĞİZ!"

"O kadar çabuk sevinme canım. İnşallah istediğimiz yerler tutar."

Heyecanla ellerini ağzına götürdü.

"Ay hadi inşallah."

"Çiğdem!"

Arkadan annesinin seslenmesiyle Çiğdem koşarak ailesinin yanına gitti. Boşanmalarına rağmen bugün onun için birlikte gelmişlerdi ve bu Çiğdem'i çok mutlu etmişti. Ayrıldıklarından beri annesiyle kalıyordu ve babasını çok özlüyordu, biliyordum. Babasına kesinlikle daha çok düşkündü ve şu an babasının başarısını oldukça mutlu bir şekilde takdir etmesi onun için çok gurur vericiydi. Bunu bakışlarından anlayabiliyordum. Onun adına çok mutlu olmuştum. Kendi adıma da. Acaba Deniz'in sınavı nasıl geçmişti? Onunla ancak bizim dönemden birkaç kişiyle ayarladığımız buluşmada görüşebilecektim çünkü  şu an telefonu yanında değildi ve bana bahsetmese de onu sınavdan sonra karşılayacak biri olmadığını biliyordum. Bu durum gerçekten çok kötüydü. Dünkü sınavdan sonra kısaca mesajlaşmıştık ama konuşma fırsatımız olmamıştı. Sınav öncesi  telefonla çok uğraşmamamız gerekiyordu ve hocalar  sonuçlarımız birbirimizi etkilemesin diye diğer sınav da bitmeden konuşmamamızı söylemişlerdi. Bu sebeple kısaca beklediğinden iyi geçtiğini söylemişti ve bir daha konuşmamıştık. Bu yüzden onu özlemiştim ve bir an önce onunla buluşmam gerekiyordu. Bunu da başarmış olmalıydı, ona güveniyordum.

"Hadi kızım. Annen evde deliye döndü meraktan, gidelim artık."

"Tamam baba."

Çiğdem'e el salladım.

"Bir saate hazır ol Çiğdem. Geç kalma sakın."

"Tamamdır bebek."

Arabaya binip eve doğru yol aldık. İçimdeki heyecan ve sevinç bir türlü bitmiyordu.  Babamdan telefonumu almıştım ama gruplardaki hiçbir mesaja bakmıyordum. İlk konuşmak istediğim kişi Deniz'di ve onunla kesinlikle yüz yüze konuşmalıydım. Bu yüzden oraya gidip onu görene kadar telefona bakmayacaktım.