Anonim&iddia

1.8

" Of Doğa hadi ya çok uyuşuksun."

"Tamam ya bekle biraz."

Sinirle gözlerini devirip durdu ve kollarını bağlayarak beklemeye   başladı. Bu sabah gerçekten hiç enerjim yoktu ve okula gitmek istemiyordum.  Buna dün gece bayağı  geç yattığımı da eklersek oldukça uykusuzdum . Ama maalesef annem sayesinde bir şekilde kalkıp  hazırlanabilmiştim. Şu an ise Çiğdem ile okula yürüyorduk ama onun bir adımı  benim iki adımıma denk geldiği için sürekli geride kalıyordum.  O da sürekli beni azarlıyordu.

Sonunda  söylenerek okula vardığımızda içimden isyan bayraklarını çekmeye başlamıştım bile . Bugün okula gelmeyi istemek için hiçbir sebebim yoktu. Buzdolabı bile şu an umrumda değildi. Hayır, kahretsin ki umrumdaydı ama bunu evde yatarak  düşünseydim çok daha iyi olurdu.

Sınıfa girdiğimizde çoğu kişinin gelmediğini gördüm ve somurtkan bir şekilde sırama doğru ilerledim. Cebimden dün geceden beri hiç açmadığım telefonu çıkardım.  Sanırım artık bakmalıydım. Bugün daha kötü ne olabilirdi ki? Kendimi buna yeterince hazırlamıştım zaten. O yüzden şu an bu haldeydim.

Telefonu açıp yeni bildirimlerin geldiğini görmemle boğazıma sert bir yumru oturdu. Anlaşılan cevabını vermişti. Yutkunarak mesaj kısmına girdim. Sakin ol Doğa, yalnızca bir mesaj.
Ardından okuduklarımla gözlerim sonuna kadar açıldı. Bunlar gerçek miydi, yoksa yanlış mı okumuştum?

                                     ●●●

Anonim: şaka yapıyorsun değil mi

Deniz:  neden  sana şaka yapayım bana mesaj atan sensin

Anonim:  gerçekten inanmıyorum kabul ettin ama  neden

Deniz: dün yazdıklarımla yeterince açıkladığımı düşünüyorum

Anonim: sadece kim olduğumu öğrenmek için yani öyle mi?

Deniz: benden başka bir sebep bekleme çünkü asla olmayacak

Anonim: hala soğuksun buzdolabı

Deniz: sen de hala sinir bozucusun kedicik ama ben bir şey diyor muyum?