Anonim&iddia

0.3

Kantinden aldığım sıcak kahveyle etrafta boş bir masa ararken ayaktaki öğrencilere çarpmamaya dikkat ediyordum . Aksi takdirde her yerim kahve olabilirdi.
Köşede, cam kenarında bir masayı gözüme kestirip  hızlı adımlarla oraya ilerledim. Kahvemi masaya koyup telefonumu çıkardım. Dün, asosyal buzdolabımız cevap vermişti. Evet, gerçekten de cevap vermişti.
Önemsemeden direk engelleyeceğini düşünmüştüm ama  o ciddi ciddi cevap vermişti. Ben ise o heyecan ve şokla cevap yazamamıştım. Hem ne diyecektim ki, "Kahrolası bir iddia yüzünden sana anonimlik yapan bir kız."   Gibi mi? Sanmıyorum.

Ama bu işe çoktan girmiştim ve devam etmeliydim.  Bir süre ne yazacağımı düşünmek için öğlen arasını seçip biricik kahvemi de almak için kantine gelmiştim. Şubat ayındaydık ve hava soğuktu. Sıcak bir kahve mükemmel gelebilirdi.
İçeride oldukça gürültü olsa da yanımda Çiğdem olmadığı sürece sıkıntı yoktu. Yoksa hep konuşurduk ve kafamı toparlayamazdım. Ama alt tarafı bir şey yazacaktım, kolaydı. Ama yine de düşünmem gerekiyordu. Çiğdem olsa bir çırpıda konuşurdu onunla. İyi rol yapardı. Ama ben pek de iyi değildim. Kolayca yalan söyleyebilirdim ama böyle işlere pek girişmeyi sevmiyordum. Gereksiz  geliyordu.

Aklıma bir şey gelince telefonun ekranı ile olan bakışmamı bozarak yazmaya başladım.

Anonim: Ben mi?

Gerçekten de çok mantıklıydı.  İşte buna cevap vermezdi. Çünkü ben olsam ben de cevap vermezdim. Ama o şaşırtıcı bir şekilde anında cevap verdi.

Deniz: Evet sen.

Salakça sorduğum  bir soruya bile ciddi bir cevap vermişti. Bir insan  mesajlaşırken bile mi soğuk olur arkadaş? Allahım ya!

Anonim: Ben, benim işte. Başka kim olabilirim ki?

Anonim: Hey!

Bu kullanıcıya mesaj gönderemezsiniz.

Verdiğim cevaptan  sonra direk engellemişti. Anlaşılan buzdolabı biraz fazla soğuktu. Ama ben de Doğa Serinç isem bu buzdolabının fişini çekmesini de bilecektim. Görecektik!

:)