Anonim&iddia

2.2

Ağlamak istiyordum. Bir bebek gibi ağlamak istiyordum. Etrafımdaki her şeyi yıkarak bir nebze olsun rahatlamak istiyordum. Ama yorgundum. Bedenimde bir çöküş vardı. Kendimi hiç iyi hissetmiyordum. Hala elimde duran telefonla camın kenarına oturmuş, öylece sokağı izliyordum. Ne yapmam gerektiğini ya da ne hissetmem gerektiğini hiçbir şekilde bilmiyordum. Kafam yine karışmıştı.

Neden bu hale gelmiştim ben? Neden bu kadar çökmüştüm? Neden bu kadar öfkeliydim? Ya da en önemli olarak kime bu kadar öfkeliydim? Deniz'e mi?

Evet, Deniz'e öfkeliydim. Ona öfkeliydim çünkü beni üzmüştü. Ama  kendime olan öfkem ona olan öfkemden çok daha ağır basıyordu. Kendime sinirliydim çünkü beni üzmesine izin vermiştim.

Bu işe en başından beri hiç kalkışmamalıydım. Onunla konuşmamalıydım ve onu takip etmemeliydim. Her şeyi berbat etmiştim. İnsanlar değişmezdi. Kimse bazı huylarından vazgeçemezdi. Deniz de değişmeyecekti. O böyle bir insandı. Ben onu değiştiremezdim.

O buzdolabının fişi hiçbir zaman çekilmeyecekti.

Peki şimdi ne yapacaktım? Şu an her şey bitsin istiyordum çünkü bu işin sonucunda kesinlikle hiç iyi olmayacaktım. O yüzden hislerim daha da büyümeden onunla iletişimimi kesmeliydim. Bu ikimiz için de daha iyi olacaktı.
Kararımda kesindim. Ona bir daha konuşmak istemediğimi söylemeliydim. Fakat bir sorun vardı. Kim olduğumu açıklayacak mıydım?
Benimle konuşmayı bu şartla kabul etmişti. Yani tek amacı buydu. Şimdi kararımı değiştirsem çok kızar mıydı? Tabiki de kızardı. Dengesizlik yapıyordum. Bir dediğim diğerini tutmuyordu. Daha geçen benimle konuşmayı kabul ettiği  için umutlanmışken bugün her şey yerle bir oluyor, içimdeki umut hemen sönüveriyordu.
Tam bir gerizekalıydım.

Çiğdem'i aramalıydım. Kesinlikle ona sormalıydım. Büyük ihtimal bana kızacaktı ve kararıma saygı  duymayacaktı. Ama şu an  gerçekten de birine danışmaya ihtiyacım  vardı. Yanımda duracak birine ihtiyacım vardı.

Bakışlarımı boş sokaktan çekip elimdeki telefona odakladım.  Rehberden Çiğdem'in adını bulup üstüne tıkladım.
Çaldı,çaldı,çaldı...
Açan olmadı.