.1.

554 10 0
                                    

heey iedereen. dit is mijn nieuwe boek. ik hoop dat jullie het leuk gaan vinden, dus veel lees plezier. en ik heb niet super lange hoofdstukken maar ik upload wel bijna elke dag.

p.o.v Niall

Hoi, ik ben Niall. Een dood normale jongen. Ik ben 14 jaar oud. Mijn leven is wel oke. Ik zit gewoon op school en heb een zusje. Mijn zusje is echt mijn alles. Als mijn zusje iets zou gebeuren zou ik echt instorten. Ik bescherm en verzorg haar goed. Ze is nu 1 jaar oud. Er is alleen 1 ding wat me altijd al dwars zat. Mijn ouders hebben haar nooit verzorgd.

Ik vond het in het begin heel zwaar maar nu gaat het wel. Trouwens, mijn zusje heet Jade. Het enige wat mijn ouders doen in dit huis is Jade in gevaar brengen. Ze slaan haar soms en letten echt niet op haar. Ik moet naar school en in die tijd heeft ze dus niemand.

Het liefst wil ik mijn ouders echt weg hebben. Dan is Jade al een stuk veiliger. En als Jade veilig is, voel ik me ook veilig. Als ze bij mij is, voel ik me niet alleen. En als zij vrolijk is, ben ik ook vrolijk. Ik laat haar nooit in de steek.

Toch snap ik niet waarom mijn ouders dit doen. Ze krijgen een kind en vervolgens verzorgen ze haar niet. Ik verzorg haar met liefde, maar ik ben een kind. Ik wil gewoon buiten kunnen spelen, gewoon mijn eigen ding doen. Huiswerk maken zonder dat mijn kamer naar poep stinkt en dat ik dan de luier kan verschonen.

Het is gewoon lastig. want wat al mijn klasgenoten kunnen kan ik niet omdat ik Jade moet verzorgen.

Verder hebben we school nog. Zodra ik op school ben vergeet ik vaak even al mijn zorgen. Niet dat ik vrienden heb. Ik word alleen maar gepest. Dat komt ook door mijn ouders. Dus eigenlijk verpesten ze mijn leven.

Ik ben ook zo bang dat er iets met Jade gebeurt. Mijn ouders letten toch niet op haar. Vaak zit ik te huilen op mijn kamer. Dat doe ik dan wel als Jade in bed ligt. Ik wil niet dat ze me ziet huilen. Dan ziet ze me misschien als een zwak persoon en ik wil me gewoon sterk houden.

Op dit moment zit ik met Jade in mijn kamer. Haar speelgoed en alles ligt ook in mijn kamer.

Mijn ouders hadden niet eens een kamer voor haar dus slaapt ze bij mij. Ik vind het niet heel erg maar ik heb niet echt een eigen plekje.

Zodra ik voor me kijk zie ik Jade met open mond met de blokken spelen. Ze is er alleen niet goed in. Ze slaat het elke keer weer om, en dan begint ze hard te lachen. Daar word ik zo vrolijk van, die lach. Samen met haar bouw ik een grote toren die ze net als de andere keren weer kapot maakt.

Na een tijdje heb ik er genoeg van en stop ik de blokken in de doos. Jade kan al wel lopen. Het is moeizaam maar het lukt. Ik was de enige die het haar leerde dus het gaat nog steeds niet al te soepel. Ik pak Jade op en ga op mijn bed liggen. Ik leg haar naast me neer en kijk haar dan aan.

Jade en ik lijken veel op elkaar. Het is dat ik veel groter ben, anders zouden we zo een tweeling kunnen zijn. We hebben beide bruin haar, alleen heb ik het laten verven. Onze ogen zijn beide oceaan blauw en onze lach is echt hetzelfde. Alleen qua haar lijken we nu niet op elkaar omdat ik het geverfd heb. Maar ik vind het blond gewoon mooier. En voor de rest zie je echt wel dat we broer en zus zijn, ook al heb ik een ander kleur haar.

Het is zo duidelijk. We lijken zo veel op elkaar omdat onze ouders beide blauwe ogen, en beide bruin haar hebben. Ik weet nog dat mijn ouders het er eerst echt niet mee eens waren dat ik mijn haren liet verven. Maar ik heb het gewoon gedaan. Ze zijn er nooit voor mij dan hoeven ze ook niet over mij te beslissen.

Het liefst wil ik ze gewoon weg hebben. Of ze nou weg zijn of niet ik zal er niet veel van merken. Alleen dat Jade en ik niet onder de blauwe plekken zitten. Maar het is hun huis. Ik kan ze er niet zomaar uit sturen, of misschien wel. Ik weet het niet.

Zodra ik weer voor me kijk ligt Jade daar met een heel schattig lachje naar mij te kijken. Met haar kleine handjes pakt ze een van mijn blonde plukken waarmee ze begint te spelen. Ze krult het plukje om haar vinger en laat het dan weer los hangen. Ze legt haar handje op mijn gezicht en begint erover heen te wrijven. Ik pak haar stevig vast en leg haar tegen me aan. Mijn armen sluit ik stevig om haar heen. Zo val ik in een onrustige slaap.

heey iedereen. dit was het eerste deel van i protect you. ik hoop dat jullie het een leuk boek vinden.

I protect you ✔Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu